Ritið : tímarit Hugvísindastofnunar - 01.05.2022, Page 34

„leIðIN eR INNÁVIð OG UPPÍMÓTI“.
33
á sér fararsnið setur hún inn nýja „prófílmynd“ á Facebook. lesandi fylgir
þráhyggjukenndum hugsunum hennar og kvíða sem magnast jafnt og þétt
yfir því hvort nógu margir hafi sýnt henni athygli: „Sextíu og eitt læk á níu-
tíu mínútum? Flestar prófílmyndirnar hennar voru með yfir 200. Á góðum
degi færi selfí upp í þriðja hundraðið. Þessi næði ekki upp yfir 120“.139 Hún
á erfitt með að slíta sig frá snjallsímanum sínum en er meðvituð um vandann
og sækir sálfræðimeðferð við honum. Hún veit að póstfemínískar hegðunar-
og útlitskröfur samtímans hafa heftandi áhrif á hana og vill losna undan oki
þeirra. Sálfræðingurinn bendir Sesselíu á að þörfin fyrir samþykki á sam-
félagsmiðlum sé algeng „hjá greindum stúlkum“ sem hafa lært það hratt í
„selfí-faraldrinum“ að með hverri mynd sem þær setja á Instagram og fá þar
fjölda læka læri þær smám saman að „æðsta dyggð stúlkna sé að vera falleg,
en svo kunna þær ekki að treysta á restina. Á samskiptahæfni sína, fyndni eða
skoðanir. Og með hverju árinu rækta þær þá eiginleika minna, en samfélags-
miðlana meira“.140
Fullkomnunarárátta og kvíði Sesselíu nær auk þess yfir einföld orð og
athafnir. Á miðri leið sinni til fjölskyldumeðlimanna áttar hún sig til dæmis
á að hún hafði gleymt að þakka fyrir sig á leiðinni út af veitingastaðnum og
verður heltekin af samviskubiti og skömm141 og sömu áhyggjur má sjá síðar í
sögunni þegar hún áttar sig á því að hún hafi vísað ferðamönnum til laugar-
dagslaugar en ekki laugardalslaugar. Hún ímyndar sér að Íslendingar sem
urðu varir við ruglinginn geti notað hann gegn henni síðar meir og hefur í
kjölfarið þungar áhyggjur af orðspori sínu og framtíðartækifærum eftir þessi
mistök:
Hún faldi andlitið í höndum sér þegar misskilningurinn rann upp
fyrir henni. […] kvíðinn sendi náladofastrauma niður handleggina
á henni. […] Hún ímyndaði sér að mokkakápukonan væri frægur
leikhúsrýnir sem myndi seinna meir komast að því hver Sesselía
væri og endurtaka út um allan bæ það sem þessi stelpurola hafði
einu sinni sagt í strætóskýlinu við lækjargötu.142
139 Sama heimild, bls. 109.
140 Sama heimild, bls. 115.
141 Sama heimild, bls. 107.
142 Sama heimild, bls. 119.