Úrval - 01.06.1962, Blaðsíða 78

Úrval - 01.06.1962, Blaðsíða 78
86 ÚRVAL reyna að draga úr sökinni, sem í þessu felst. Hann gerir það með því, að færa ábyrgðina á dauða- dómnum yfir Jesú af hinum róm- verska landstjóra yfir á yfirvöld Gyðinga. Hann segir, að Pílatus hafi verið sannfærður um sakleysi Jesú, en hafi neyðzt til, vegna und- irferlis leiðtoga Gyðinga, að kross- festa hann sem uppreisnarmann. í þessum málflutningi er Markús ekki mjög fimur, og mótsagnirnar í frásögu hans af hinum tveim yf- irheyrslum yfir Jesú og frásögninni um Barrabas, eru svo augljósar við nánari athugun, að meining hans er auðsæ. Sú ályktun, sem draga má af þessari tilraun Markúsar til að færa ábyrgðina á krossfestingunni frá Rómverjum yfir á Gyðinga, er mjög þýðingarmikil fyrir þekkingu okkar á Jesú mannkynssögunnar. Það virðist enginn vafi leika á því, að Jesús hafi verið líflátinn sem uppreisnarmaður af Rómverj- um, en sú staðreynd var sérstak- lega óþægileg fyrir kristna menn í Róm á tímum Gyðingastríðsins. En var Jesús í raun og veru sekur um þetta? Samkvæmt Markúsar- guðspjalli, — elzta guðspjallinu — var hann það ekki. Eins og þegar er sagt reynir Markús að koma sökinni á yfirvöld Gyðinga, sem hafi borið fram falskar ásakanir og viljað Jesúm feigan af öðrum ástæðum. Samt sem áður vitnar Markús óviljandi um það, að verið geti að aðrar ástæður hafi legið til grund- valiar fyrir sakfellingu Rómverja. Athyglisvert er, að í röð hinna tólf postula Jesú (III.-14-19) nefnir hann einn „Símon Kananea“. Orð- ið „Kananei“ er arameískt og þýð- ir „Zealot“ (vandlætari). Zealotar voru öfgamesti þjóðernissinnaflokk- ur Gyðinga og voru frumkvöðlar uppreisnarinnar gegn Rómverjum. Ef Markús hefði fylgt venjulegri reglu sinni í útskýringum á arame- ískum orðtökum fyrir lesendum sin um, hefði hann neyðzt til að taka hér fram, að einn af postulum Jesú hefði verið „Zealot" (vand- lætari). Það, að hann útskýrir ekki orðið „kananei", sýnir að hann er í vandræðum með þetta. Geta má þess, að Lúkas, sem reit guðspjall sitt um 20 árum seinna, þegar Gyðingastríðið var löngu á enda, gat hiklaust kallað Símon „Zealot" (vandlætara). Þessa hljóðu viðurkenning Mark- úsar á því, að þá staðreynd, að Pílatus hafi dæmt Jesúm, myndi vera hættulegt að játa, skýra og staðfesta aðrar frásagnir. Til dæm- is er það, að öil guðspjöllin segja frá því, að lærisveinarnir buðust til að veita mótstöðu með vopnum í grasgarðinum, þegar Jesús var handtekinn, en Lúkas segir, að Jesús hafi bókstaflega gefið læri- sveinunum skipun um að vopnbú-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180
Blaðsíða 181
Blaðsíða 182
Blaðsíða 183
Blaðsíða 184
Blaðsíða 185
Blaðsíða 186
Blaðsíða 187
Blaðsíða 188
Blaðsíða 189
Blaðsíða 190
Blaðsíða 191
Blaðsíða 192

x

Úrval

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.