Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Qupperneq 12

16
ÁRBÓK FORNLEIFAFÉLAGSINS
fannst nú í upprunalegri legu, nema ef vera skyldi brot úr mjaðm-
argrind, sem lá nálægt miðri gröf. Sáralítið fannst af beinum, og
er helzt að nefna höfuðkúpuna og lærleggsbeinið, sem þó var ekki
heilt, viðbeinsbrot allstórt og brotið úr mjaðmargrindinni, en önnur
bein eru aðeins hrafl af smábrotum, sem lágu hér og hvar í grafar-
fyllingunni. Jón Steffensen skýrir svo frá, að beinin séu úr ungri
konu, líklega á þrítugsaldri, og hefur hún verið smá vexti.
Haugféð var illa útleikið, eins og að líkum lætur, og er nú enginn
vegur að gera sér grein fyrir, hvað upphaflega kann að hafa verið
í kumlinu. Perlurnar tvær eru úr gleri, báðar smáar, önnur sívöl,
blá að lit, hin hnöttótt og silfruð, hvort tveggja mjög algeng gerð.
Eflaust eru þetta leifar af steinasörvi konunnar. Auk þessa fund-
ust tveir hnappar úr tini, annar nokkurn veginn heill, kringlóttur,
um 1 sm í þvermál, með toppi upp úr, en hinn molnaði, er við var
komið, en kringlóttur hefur hann einnig verið. 1 gröfinni fundust
einnig um 20 lítil járnbrot. Eitt þeirra virðist vera hnífsoddur, 2,5
sm að lengd, eitt er 3,8 sm löng járnspöng, tvö eru þunnslegin og
hvelfd og virðast vera úr sama hlutnum, sem varla hefur annað
getað verið en pottur eða ausa. Mesta haf á stærra brotinu er 6 sm,
og virðist það vera brot úr barmi. Kynni þetta að hafa verið pottur
eins og t. d. Jan Petersen, Vikingetidens smykker, 198. mynd, eða ef
til vill ausa, sbr. sama rit, 200.—202. mynd. Af hinum brotunum eru
11 úr nöglum, að því er virðist, og eru hausar á sumum þeirra, en
önnur brot eru smá og óskilgreinanleg.
Við norðausturenda grafarinnar (fótaenda) var hrossgröf, og
var um 30 sm breitt haft milli grafanna (4. mynd). Hrossgröfin
hafði verið grafin eins og skál niður í melinn, álíka djúp og manns-
gröfin, 150 sm að lengd og 80—90 sm á breidd, ekki alveg eins reglu-
leg og mannsgröfin, en báðar eru grafirnar með bogadregnum horn-
um. Höfuð hestsins hafði verið í norðausturenda grafarinnar, en
afturhluti snúið að mannsgröfinni. Höfðahlutinn eða norðaustur-
endinn hafði verið grafinn upp af kumlabrjótunum, en síðan höfðu
þeir hætt í miðju kafi, og var afturhluti hrossgrafarinnar, sá er
vissi að mannsgröfinni, óhreyfður. I þeim hluta, sem upp hafði verið
grafinn, fundust hvorki bein né neinar leifar forngripa, en þar hef-
ur hrosshausinn verið og eflaust beizli. Afturhluti hrossbeinagrind-
arinnar var óhreyfður, og vissu fætur að norðvesturhlið grafarinn-
ar, en hryggurinn hafði legið við suðausturhlið; af honum fundust
aðeins öftustu liðirnir óhreyfðir. Hjá hrossbeinunum fannst væn
reiögjarðarhringja úr járni og þorn í. Hringjan er úr sívölu járni,