Árbók Hins íslenzka fornleifafélags - 01.01.1965, Page 117
ISLENZKUR TRÉSKURÐUR í ERLENDUM SÖFNUM
121
hliðum, hverju um sig, er bylgjuteinungur. — Þokkalega og traust-
lega gert, en línur ekki alls staðar vel dregnar.
4. Ekkert ártah
5. Höfðaleturslínurnar: sigridurbiarna
dotterastockinn
1. U5. (164) Kistill úr furu. Á lokinu eru tveir skáfletir og
láréttur mæniás, og allar þrjár fjalirnar hvíla á endastykkjum, sem
á er stallur að innanverðu, sem leggst ofan á efri brún gaflanna, en
það sem utan við hann er, gengur dálítið niður yfir þá. Nokkrir tré-
naglar og nokkrir ryðgaðir járnnaglar. Járnlamir. För eftir hand-
raða. L. 32. Br. 20. Þ. 16,8.
2. önnur lömin er laus, þó að lamirnar hafi verið festar í nýtt
stykki efst á bakhliðinni. Nokkuð sprungin og vantar smástykki í
á brúnunum. Ómálaður. (109. mynd).
109. mynd.
3. Útskurður á loki, hliðum og göflum. Á mæniásnum er lína
nieð latneskum upphafsstöfum, sem að nokkru leyti eru gerðir með
tvöföldu striki. Á öllum öðrum flötum er jurtaskreyti. Bakhlið og
skáfletirnir tveir á loki eru hvert um sig með bylgjuteinungi. Á
báðum göflum eru samhverf blóm með uppréttum miðstöngli. Á
íramhlið er einnig uppréttur stöngull með greinum til beggja
hliða, en hann er ekki á miðjunni. Teinungurinn á bakhlið er frá-