Norðurljósið - 01.01.1972, Síða 100

100
NORÐURLJÓSIÐ
eins og kom á daginn, er þeir voru ofsóttir vegna þess, að þeir boð-
uðu Krist upprisinn og upprisu annarra dauðra líka, þótt sú upprisa
sé enn í framtíðinni. Saddúkear neituðu því, að upprisa væri til og
gramdist því við postulana. Hvað hefðu fáir og fátækir fiskimenn
frá Galíleu megnað gegn æðstu mönnum þjóðar sinnar, ef Kristur
hefði ekki risið upp frá dauðum, stigið upp til himins og frá himni
sent þeim heilagan Anda, eins og hann hafði heitið þeim?
Þangað til Kristur var risinn upp frá dauðum, voru allir postular
hans bugaðir menn, sem lokuðu að kvöldinu dyrum loftsalsins, þar
sem þeir héldu til, lokuðu af ótta við Gyðingana. Þegar þeir svo að
boði hans fóru norður til Galíleu, þá fer Pétur til sinnar fyrri at-
vinnu og fer að fiska og nokkrir aðrir með honum. En Kristur birt-
ist þeim, og þeir fara aftur til Jerúsalem. Þar birtist hann þeim enn,
hann fer með þá til Olíufjallsins, og þar sjá þeir hann stíga upp
þangað, sem hann áður var í dýrðinni hjá Guði, dýrðinni, sem hann
yfirgaf, til að verða maður og deyja fyrir syndir okkar á krossinum
á Golgata.
Síðan kom tíu daga bið. Þá kom dagur bvítasunnunnar, og þá
sendi Kristur fyrirheit Föðurins, heilagan Anda, til þeirra, sem
fyllti þá og klæddi þá yfirjarðneskum krafti til að þjóna Kristi og
flytja boðskap hans þrátt fyrir alla mótspyrnu, sem varað hefir á
öllum öldum og varir enn.
Koma heilags Anda til lærisveina Krists og dvöl hans hjá þeim,
hefir haldið kristninni við til þessa dags. Satt er það, að mennirnir
hafa vikið út frá vegi kenninga Krists í mörgum greinum. En tilvera
kristninnar er óhögguð staðreynd samt. Hefði Andi Guðs ekki kom-
ið, hefði hópur lærisveina hans tvístrazt, kenningar hans gleymzt að
mestu eða öllu leyti.
Trúin á það, hvort Kristur hafi risið upp frá dauðum eða ekki,
er ekkert hégómamál í augum Guðs. Vantrúarmaðurinn fyrrverandi,
Páll postuli, ritaði á þessa leið: „Ef þú játar með munni þínum
Drottin Jesúm — það er: kannast við trú þína á hann fyrir mönn-
unum — og trúir með hjarta þínu — það er: að þú hafir innri sann-
færingu fyrir því — að Guð hafi uppvakið hann frá dauðum, muntu
hólpinn verða; því að með hjartanu er trúað til réttlætis, en með
munninum játað til hjálpræðis; því að ritningin segir: ,Hver, sem
trúir á hann, mun ekki til skammar verða.‘. .. Hver, sem ákallar
nafnið Drottins, mun hólpinn verða.“ Róm. 10. 9.—13. Guð hefir