Eimreiðin - 01.01.1918, Blaðsíða 108

108
PHOCAS
[Eimreiðin
Báðir aSkomumennirnir uröu sem steini lostnir og vildu nú
ekki kannast viö erindi sitt lengur.
— Við segjum að eins, aS viS höfum ekki fundið þig, svöruSu
þeir. Flý'ðu! Ekki förum við að leggja hendur á þig, sem tókst
okkur svo alúSlega.
Phocas fór aS verSa ákafur, og reiddist sjálfum sér nudirniSri
fyrir það, að hann hefSi ekki getaS nú, fremur en vant var, hagað
orSum sínum svo, aS hann yrði strax skilinn.
— Hvernig ætti eg aS geta flúiö, svaraSi hann. LítiS þá í
kringum ykkur! Hér er staSurinn, sem eg á að hvílast á, hér hefi
eg lifaS. Ef aS þiS neitiS, þá verSa aS eins aörir sendir, ef til
vill vondir menn, sem þiggja ekki einu sinni matarbita hjá mér,
heldur aS eins setja mig í bönd og draga mig með sér. Og þið
mynduö einnig sæta ákúrum, eöa öSru verra, fyrir aS hafa
fariS erindisleysu — þaS tjóar alls ekki, þaS sjáiS þiS best sjálfir!
Nú eruS þiS heimskir og óbónþægir! Nei, geriS eins og eg hefi
sagt, lofiö mér aö eiga mín æfilok hérna!
— ÞaS var hin fyrsta hugsun, er hjá mér vaknaSi í gærkveldi,
er þið gerSuð mig hálf skelkaðan, því það leit svo illa út ....
Svo fór eg hingaS út og tók gröfina, því hefði þaS veriS ógert,
munduS þið ekki hafa bænheyrt mig. ÞiS hefðuS ekki viljaS
fara aS hafa þaS fyrir mér. En nú, hvaS er nú til fyrirstööu?
AS taka mig af lífi er ekki meira en aS brjóta skurn á eggi.
Síöan mokiö þiS yfir mig því, sem kemst þar. Þökurnar hefi eg
lagt þarna í röð, þær vildi eg líka hafa yfir mér. Ógn þætti mér
vænt um aö þiS legöuS þær svo vel, að varla sæist merki þess
aS hér hefði verið hreyft viS nokkru.
Aökomumenn voru báðir gersamlega forviSa á honum og gátu
ekki annaS en einblínt á hann. *
— Úr því aS þér er svo mikið kappsmál aö deyja, sögöu þeir,
og af því þaö getur veriö talsvert mikiS satt í því, er þú segir
um ábyrgö okkar .... ViS verSum þá víst viö bón þinni. Ekki
héldum viS þaS, aS viS ættum aS endurgreiða þér þannig, er þú
svignaðir meS eplin í gær. En seg okkur fyrst, hvers vegna þykir
þér svo sérstaklega vænt um einmitt þennan staö? Þú hefir þó
vist ekkert faliS hér í jörðu?
Og í andlit þeirra komu ísmeygilegir drættir og hörkulegir.