Samvinnan - 01.10.1933, Side 77

Samvinnan - 01.10.1933, Side 77
S A M V I N N A N 299 verkamannsins fyrir því, að vel sé unnið og miklu afkast- að. Og með því móti er framleiðslunni unnið tjón. Verka- maðurinn getur ekki gert neitt tilka.Il til ágóðans af fyrir- tækinu, því að hann hefir selt fyrirfram ávöxtinn af vinnu sinni fyrir ákveðið verð. Þar af leiðir, að eina hvöt- in, sem knýr hann til að vinna, er óttinn við það, að hon- um verði sagt upp vinnunni. En þó að slík hvöt geti knú- ið hann til að afkasta einhverri lágmarksvinnu, er næsta ólíklegt, að hún geti knúið hann til að nota svo vel sem unnt er framleiðslumátt sinn1). Þetta gerir vinnuna að óþolandi byrði. Að vísu hafa menn fundið upp ýmsar að- ferðir til þess að ráða bót á þessu, en þær hafa ekki reynzt haldkvæmar ennþá sem komið er. Ákvæðisvinnu- samningur er þannig í eðli sínu, að hann sviptir verka- manninn öllum áhuga á hlutverki sínu, svo að hann lætur sér á sama standa hvort fyrirtækinu vegnar vel eða illa. Það er hægara að segja en gera, að sannfæra verkamenn- ina um það, að þeir eigi engan rétt á þeim nytsemdum, sem þeir hafa skapað með eigin höndum sínum. Og ekki er hægt að lá þeim, þó að þeir horfi á það óblíðum aug- um, að kynslóð eftir kynslóð af vinnuveitöndum og hlut- höfum komi og hverfi og auðgi sig á verksmiðju þeirri eða námu, sem þeir hafa unnið í mann fram af manni, baki brotnu, og verið þó jafnsnauðir eftir sem áður. Vissulega hafa þeir ekki verið annað en tæki, h a n d s, eins og Englendingar segja. Orðið er jafnsmellið og það er ljótt. En einmitt í þessu er fólgið aðalböl þjóðskipu- lags vors, að menn eru notaðir sem tæki í þjónustu ann- arra. Fyrsta boðorð siðfræðinnar, eins og Kant orðaði það, hljóðar svo: Minnstu þess alltaf, að ná- ungi þinn er takmark í sjálfu sér, en ekki 0 í iðnaði ber ekki enu svo mjög á því, að daglaunavinn- an dragi úr framleiðslumagninu, af því að þar er hægt að hafa vakandi auga á vinnunni, og þar er hægt að sannreyna árangur vinnunnar jafnóðum. Og þar er líka mjög mikið unnið i á- k v æ ð i s v i n n u. En við landbúnaðarstörf ber miklu meira á þessum annmarka.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136
Side 137
Side 138
Side 139
Side 140
Side 141
Side 142
Side 143
Side 144
Side 145
Side 146
Side 147
Side 148
Side 149
Side 150
Side 151
Side 152
Side 153
Side 154
Side 155
Side 156
Side 157
Side 158
Side 159
Side 160
Side 161
Side 162
Side 163
Side 164
Side 165
Side 166
Side 167
Side 168
Side 169
Side 170
Side 171
Side 172
Side 173
Side 174
Side 175
Side 176
Side 177
Side 178
Side 179
Side 180
Side 181
Side 182

x

Samvinnan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Samvinnan
https://timarit.is/publication/340

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.