Andvari

Volume

Andvari - 01.03.1969, Page 152

Andvari - 01.03.1969, Page 152
150 SVEINN SKORRI HÖSKULDSSON ANDVARI maðurinn væri ávöxtur þess tíma og umhverfis, er fóstraði hann, og örlög hans væru því nolckuð fast ákveðin fyrir fram. Á þennan determinisma raunsæis- manna minnir sú áherzla, sem nútímahöfundar af gerð Thors Vilhjálmssonar leggja á áhrif umhverfis á persónur sínar. Oft er því líkt sem sköpun persón- unnar og einkenni birtist í þeim áhrifum, sem hún verður fyrir, og því, sem hún skynjar í því rúmi, er hún hrærist í. Þegar bezt lætur, tekst höfundi að virkja lesandann til samlífs við persónur verksins, svo að hann verður það ljós- op, sem filmar áhrif umhverfisins á þær. Stíll Thors Vilhjálmssonar er mjög persónulegur. Hann ræður yfir svo fast- mótuðum stíl, að lesandi þekkir hann óðara af fyrstu línunum. Myndauðgi hans er einstök, svo að á stundum kann að nálgast barrokkt ofhlæði. Stíllinn er haf- inn, ekki sakir sjaldhafnarorða, miklu fremur vegna óvæntra samsetninga og ný- stárlegrar orðaraðar. Hin mikla myndnotkun ásamt brottnámi tímarásar stuðlar að kyrrstæðum áhrifum. Á hinn bóginn ríkja víða mikill hraði og hreyfing, sem skapa spennu andspænis kyrrleik verksins. Sem dæmi má nefna þessa lýsing: „í óraunveruleik og sannleika jámbrautarstöðvarinnar og hverfulleikanum þar sem svo margt staðfestist í andartaksins þyt með stundardvöl í tímaleysi undir öllum klukkunum með komandi og farandi lestir sem þjóta héðan í allar áttir, og í mannstreyminu iðulausa, þar stendur hann kyrr.“ Kjarnlægt þema í þessu skáldverki er Eros. í upphafi mætum við þessari mynd frá dögum hinna rómversku keisara: „Þetta kvöld mætti skógarkóngurinn Virbius holdtekja Júpíters gyðjunni Díönu. Þau mættust í lundinum í mánabaði; gyðjan sveif á silfurgeislum sínum niður á jörðina; hún gekk á silfurbrúnni til móts við manninn sem var guðinn um sinn og hlaut því að deyja í fyllingu. Og keisarinn og gestir hans fólu sig í runnum og sáu þeirra einslegan fund í þágu jarðargróðans. Og þegar því hæsta var náð vakti stuna keisarann af stjarfa: hann spretti fingri að þrælum sem hlupu að með brugðnum söxum, rykktu í hár mannsins sítt og svart og hjuggu hann svo blóðið fossaði yfir tryllt hróp konunnar og hennar nekt í kyndlabjarma, og keyrðu hana í örskoti vitfirringar úr kvenleik sínum í abstraktion gyðjudóms sem lifir í eldinum." Sá maður, sem í gervi guðsins hafði holdlega sameinazt kvenfulltrúa gyðju- unnar, var réttdræpur, því að hann mátti ekki eldast. Andi guðsins varð að búa í alhraustum líkama. Þessi örlög var unnt að reyna að flýja, en sá flótti hlaut að verða eilífur: „Úr þessu mátti hann sífellt vara sig, hvergi voru honum grið vís; nú yrði hann höfuðsetinn og hver sá sem legði hann að velli yrði sjálfur skógarkóngur- inn í staðinn. Strokuþrælar yrðu sendir til höfuðs honum; uppfrá þessu var hann
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128
Page 129
Page 130
Page 131
Page 132
Page 133
Page 134
Page 135
Page 136
Page 137
Page 138
Page 139
Page 140
Page 141
Page 142
Page 143
Page 144
Page 145
Page 146
Page 147
Page 148
Page 149
Page 150
Page 151
Page 152
Page 153
Page 154
Page 155
Page 156
Page 157
Page 158
Page 159
Page 160
Page 161
Page 162
Page 163
Page 164
Page 165
Page 166
Page 167
Page 168
Page 169
Page 170
Page 171
Page 172
Page 173
Page 174
Page 175
Page 176
Page 177
Page 178
Page 179
Page 180
Page 181
Page 182
Page 183
Page 184
Page 185
Page 186
Page 187
Page 188

x

Andvari

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.