Andvari - 01.01.1978, Blaðsíða 36

34
HALLDÓR KRISTJÁNSSON
ANDVARI
jafnfætis yfir þetta?“ Hermann anzar því litlu, hefur sennilega ekki búizt
við því, að Þorkell færi að reyna, gaddavírsstrengur, fastur í báða enda,
væri ekki blámeinlaus. En hvað um það, Þorkell gengur að girðingunni,
gerir sig líklegan til að stökkva, og viti rnenn, bann fór yfir án þess að
snerta gaddavírsstrenginn. Nú stóðu þeir sinn hvorum megin við girð-
inguna. Hermann horfir á girðinouna og brennur í skinninu af löngun
að reyna sig — keppa — taka þátt í þessu einvígi og sjá, hversu hann mætti
sín í þessum óvenjulegu átökum við Þorkel. Hann brosir sínu tvíræða brosi
og segir: „Ætli maður reyni það ekki.“ Hann gengur að girðingunni og
tekur þar stöðu, einbeitir sér að stökkinu, lyftir sér upp og yfir, en var
heldur nær vírnum, þannig að á leiðinni niður ná gaddarnir illyrmislegum
tökum á bakhluta buxnanna og rífa þar stóran flipa. Þorkeli þótti þetta
heldur miður og kenndi sér á vissan hátt um, hvernig komið var, og
fór að tala um, hvað gera skyldi. En Hermann lét sér hvergi bregða, brosti
sínu breiða brosi og kvað þetta engin vandræði. Síðan lagði hann flipann
að og lokaði þannig rifunni, brá síðan hendinni yfir og hélt henni þar.
Gengu þeir síðan heirn að ráðherrabústaðnum eins og ekkert hefði i skorizt.
Þetta er eitt af mörgum ágætum dæmurn um keppnisákafa Hermanns,
að reyna sig við aðra rnenn í líkamlegum átökum.
Það skipti engu, þótt hann bæri titil forsætisráðherrans. A slíkum augna-
blikum varð ,,strákurinn“ öllu sterkari og varð að skjótast undan skikkju
ráðherrans 02 fara sínar leiðir.“
Ö
Til voru þeir, sem sögðu þessa sögu hneykslaðir yfir því, hve mjög
brysti á, að Hermann kynni að baga sér svo sem slíkurn tignarmanni
særndi. Ráðherra léki sér að því að stökkva yfir girðingu eins og strákur
og rifi föt sín á því. En þessi saga lýsir Hermanni Jónassyni, svo að hún
á að geymast. Leikgleði unglingsins var einkenni hans.
Hermann naut útilífs og hreyfingar. Hann hafði gaman af veiðiskap.
Ungur vandist hann að fara með byssu eins og fyrr er frá sagt og var góð
skytta, og laxveiðar stundaði hann. En sá þáttur útilífs lians sem mestur var
og merkastur er bundinn við ræktun.
Fljótlega eftir að Hermann hafði stofnað heimili í Reykjavík, tók hann
land á leigu í Fossvogi. Því var stundum í blöðum andstæðinganna talað
um „Hermann í mýrinni". En mýri Hermanns breyttist, og þar varð hin
merkasta gróðrarstöð. Hermann Jónasson var brautryðjandi í skógrækt og
plöntuuppeldi.
Seinna keypti hann Klett í Reykholtsdal og kom sér upp sumarbústað