Andvari

Årgang

Andvari - 01.01.1978, Side 37

Andvari - 01.01.1978, Side 37
andvari HERMANN JÓNASSON 35 í landi þeirrar jarðar. Þar ræktaði hann skógarteig, sem óhætt mun að segja að sé í fremstu röð hinna nýju skóga á Islandi. Þar átti hann sér óskaland, sem hann kaus að una við á elliárunum. Ræktunarstörfin voru Hermanni mikil lífsnautn. Þau voru honum svölun eftir stjórnmálaþvarg og þref. Hann var oft kominn í gróðrarstöð sína árla morguns og átti þar drjúga yndisstund, áður en skrifstofuvinna hófst. Þetta jafnaði hann með því að fá sér blund í miðdagstíma. Það var lífsskoðun hans, að þjóðin yrði að leggja rækt við moldina. ,,Það er fyrst, þegar við förum að rækta landið, fórnum einhverju fyrir það, að okkur lærist að elska það,“ sagði hann. Og í framhaldi þess, sagði hann: ,,Það liggur ósýnilegur — og mönnum að rniklu leyti óskiljanlegur — strengur milli rnanns og moldar. Ef hér kemur veila í þann streng, sem rnilli manns og moldar er, — ef sá strengur brestur, þá mun landið bresta úr höndum okkar.“ Þannig studdust ræktunarstörf Hermanns Jónassonar við lífsskoðun hans. Þannig nærðu ræktunarstörfin ættjarðarást hans. Þannig varð þetta tómstundastarf honurn fullnæging og sálubót. Hermann Jónasson lét sig litlu varða hversdagslegt karp. Hann var afskiptalaus um blaðaskrif og að því leyti ólíkur Eysteini Jónssyni, sem fylgdist með öllum stjórnmálaumræðum af óbilandi árvekni og var sífellt að minna á, hvað þyrfti að segja, hverju þyrfti að svara og hvernig það myndi heppilegast gert. Sumir virtu þetta tómlæti Hermanns og afskipta- leysi honum til leti. Urn það lét hann hvern mæla, sem vildi. En þegar mikið lá við, þurfti enginn að brigzla Hermanni. Þá var hann foringinn, sem menn treystu. Llm einkenni Hermanns, sem foringja, segir Karl Kristjánsson m. a.: ,,Kjarkur og djörfung samfara þeirri gætni í athöfnum á örlagastundum og hófsemi, sem aðeins sönn karlmennska getur haft ráð á. Samningalagni, jafnvægisgóð dómgreind, réttskyn og hugboðsgáfa hafa einkennt hann, þegar mest hefur legið við — og svo áhlaupadugnaður.---------Hann fór aldrei flaumósa. Hann var því gjörhugulli sem meira var í veði: Vildi hafa vað fyrir neðan, ef þess var kostur. Hann var ofurhugi, en enginn glanni. Þorði jafnvel að sýnast ragur, ef það hentaði málstað þeim, er hann taldi rettan. Hins vegar var hann venjulega fljótur. að átta sig og taka ákvarð- anir, ef hamra þurfti járn, sem gátu kólnað til skaða.“ Elermann vandaði ræður sínar og lagði oft mikla vinnu í tækfæris- ræður og framboðsræður. Idann skrifaði ekki oft blaðagreinar og örsjaldan
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Andvari

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Andvari
https://timarit.is/publication/346

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.