Andvari - 01.01.1985, Qupperneq 26

24
SIGURÐUR STEINÞÓRSSON
ANDVARI
á hestum, hundasleðum, skíðum og snjóbílum, flogið ótal könnunar-
ferðir yfir jöklana og lent þar bæði í flugvél og þyrlu. Þær rannsókna-
ferðir á Vatnajökul sem hann hefur stjórnað eru komnar á annan tug
og hvergi mun hann betur una og hvergi er Sigurður kátari en með
jöklamönnum“ '8, enda sagði Sigurður einu sinni í viðtali 19 að Jökla-
rannsóknafélagið stæði hjarta sínu nær en önnur félög sem hann hefði
starfað í, því hvergi hefði hann unnið með jafn einhuga og ósér-
hlífnu ágætisfólki. A skemmtunum Jöklafélagsins frumflutti Sigurður
marga af sínum vinsælu söngvum — m. a. var ég viðstaddur frumflutn-
ing söngsins um Siggu Geira á einni slíkri skemmtun, og þótti þetta
vera ofurlítill list- og menningarviðburður - og svo skyldurækinn og
áhugasamur var Sigurður um þetta efni, að hann sendi einu sinni nýj-
an söng í bréfi frá Kaupmannahöfn af því hann gat ekki verið á árshá-
tíðinni sjálfur. Sigurður var ágætur söngmaður, og spilaði undir á gítar
mjög smekklega, enda taka Svíar tónlist af þessu tagi mjög alvarlega.
„Þórsmerkurljóð“ Sigurðar varð til í Grímsvötnum skömmu fyrir
1960, og segir Halldór Ólafsson, vinur og aðstoðarmaður Sigurðar í
mörg ár, þannig frá tildrögum þess: Halldór hafði ekið manni að Hvítá
hjá Iðu, þar sem verið var að smíða brúna, og sátu menn þar að
gleðskap. Með brúarmönnum voru þrír þýzkir stúdentar, sem komið
höfðu gangandi norðan Kjöl, og sungu þeir þýzkan söng sem Halldór
rninnir að héti „Des Zigeuners freuliche Leben“ og hafði að viðkvæði
„faria, faria“. Brúargerðarmenn höfðu ort sönginn upp á íslenzku, og
var þetta upphafið:
Krísuvíkin er vondur staður
faría, faría,
þangað fer enginn óvitlaus maður
faría, faría,
og nam Halldór lag og kvæði. Viku síðar lágu þeir Sigurður veður-
tepptir í Grímsvötnum og tvímenntu í koju. Var Sigurður lasinn og lá
mest og mókti, en eitt kvöldið vildi Halldór gleðja hann og sagði: „Nú
skaltu læra skemmtilegt lag sem ég heyrði um daginn“ og söng fyrir
hann ljóð brúarvinnumanna. Morguninn eftir vakti Sigurður Halldór
og var þá búinn að yrkja „Þórsmerkurljóð". Taldi Halldór að Þórs-
mörkin befAi verið honum ofarlega í huga því hann var rétt kominn úr
ferð þangað með Ferðafélaginu.