Menntamál - 01.12.1963, Blaðsíða 6
Vangengi í skólum.
(Failure in school)
Alþjóðleg greinargerð eftir ]tá Wall, Schonell og Olson,
Hamborg 19fi2. Gefin nt af Fræðslu-, vísinda- og menn-
ingarmálastofnun Sameinuðu þjóðanna (UNESCO).
Bókin skiptist í sjö kafla auk skrár yfir þátttakendur í
alþjóðaráðstefnu, er fjallaði um þetta efni í Hamborg 1956.
Fyrsti kafli fjallar um hinar ýmsu ástæður fyrir vangengi
í skóltim. Er þar fyrst bent á mismunandi sjónarmið, sem
enn ríkja, varðandi lilutverk og tilgang skólafræðslu. Ann-
ars vegar er sú skoðun, að lilutverk kennara sé að auka
þekkingu nemenda og þá lagður fræðilegur mælikvarði á
hæfni nemenda eftir frammistöðu þeirra. Á hinu leitinu
er skoðun þeirra, sem telja að taka verði a. m. k. tillit til
andlegs og persóntdegs þroska einnig. Sé jretta víðtækara
sjónarmið haft í huga, kann að vera um að ræða bæði van-
gengi og velgengi sama nemanda. Þannig getur sami nem-
andi t. d. verið félagslega vanþroska, þó að árangur hans
í nárni sé ofar meðallagi. Oft er erlitt að draga markalínuna.
Margir kennarar hyllast til að álíta, að unnt sé að ákveða,
livort nemandi hefur náð endanlegu marki eða ekki. Hafa
þeir þannig ákveðnar hugmyndir um það, hver eigi að
vera geta barns á hverjum ákveðnum aklri. Þeim gengur
oft illa að gera sér ljóst, fyrr en þeim er sýnt fram á það
við vandlega athugun, að liugmyndir þeirra sjálfra eru
breytilegar á stundum, og aðferðir þeirra við að meta úr-
lausnir nentenda eru allt annað en áreiðanlegar. Hvaða
mælikvarði, sem notaður er, yrði algert álitamál, hvort telja