Menntamál - 01.12.1963, Blaðsíða 18
104
MENNTAMÁL
stafsetningu, ritgerð og reikningi er talið, að um 15%P barna
séu fyrir neðan meðallag.
Finni nemandi til þess, að honum gangi illa námið, getur
það haft alvarlegar afleiðingar. Andúð vaknar meðal slíkra
nemenda á námi og síðan skólum almennt og menningu.
Afleiðingin er oft taugaveiklun og afbrotahneigð. Rann-
sóknir sýna, að náið samband er milli vangengis í skólum
og afbrota unglinga og barna. Af þessu sést að brýna nauð-
syn ber til að finna leiðir til úrbóta. Erfitt er að ryðja með
öllu úr vegi erfiðleikunum, en mikilvægt er að gera sér
grein fyrir því, að mikið veltur á um þroska einstaklingsins,
hvort tekst að fá hann til að sætta sig við vangengi sitt.
Auk þess er vangengi afstætt hugtak og því mikilvægt að
skólakerfi sé þannig, að sem allra mest tillit sé tekið til
hins mikla mismunar á þörfum og þroska barna, og sjaldan
er hægt að draga ákveðna markalínu varðandi getu nem-
enda, a; m. k. í barnaskólum.
Til að finna leiðir til úrbóta er nauðsynlegt að athuga
grundvallaratriði í sambandi við þroskaferil barna, heim-
ilið og samfélagið og þau börn, sem ekki tekst að ná eðli-
legum framförum. hessi atriði eru öll rædd nánar í greinar-
gerðinni, en hér vinnst ekki tími til að ræða þau nánar.
Verður að nægja að vísa til greinargerðarinnar.
Leiðir til urbóta.
í síðasta kaflanum er rætt um leiðir til úrbóta, Þar verð-
ur í aðalatriðum að vera um sérleiðir að ræða. Börn, sem
eiga við andstreymi að stríða á sviði náms, félagsþroska
eða persónulegs þroska, þurfa sérstakrar atlmgunar við, ef
þeim á að fara fram, svo að þau aðhæfist umhverfinu, og
livort sem vandkvæði þeirra stal’a af greindarskorti, van-
þroska tilfinningalífsins eða umhverfinu.
Þær leiðir, sem farnar eru til úrbóta, hljóta nauðsynlega
að fara eftir því, hvers eðlis vangengið er. Eigi það sér