Menntamál - 01.12.1963, Blaðsíða 111
MENNTAMÁL
197
Skal hér farið örfáum orðum um hvern flokk.
I jloliki fávita eru greindir örvitar (idiots) og hálfvitar
(iubeoiles), þ. e. yfirleitt börn með grv. lægri en 50.
Grein er gerð fyrir vanvitum hér að framan og vísast
til þess.
Tornœmum börnum er hér skipað í sérflokk, ef tornæm-
ið er talið höfuðorsök vandkvæða þeirra. Miðað við greind-
arvísitölu falla þessi börn á bilið frá grvt. ca. 70—85. Börn
þessi eru það sem kalla mætti „normal", ef ekki kemur
annað til en tornæmið eitt. Þau getuminni í þessum hópi
eru hin eiginlegu „hjálparbekkjabörn“. Greindarskortur
þeirra leiðir til ýmissa vandkvæða í skóla og á heimili, ef
takmörkuð geta þeirra er ekki rétt skilin og viðurkennd,
svo að þau fái viðeigandi kennslu frá byrjun. Á þetta skort-
ir oft og geta þá komið fram hegðunarvandkvæði eða jafn-
vel taugaveiklun.
Lestrarörðugleihar: Lesblinda eða orðblincla er ekki
greind sem sérflokkur. Aðalregla er, að lestrarörðugleikar
eru ekki greindir í sérflokk, ef nægileg skýring er talin fólg-
in í ágöllum eins og t. d. greindarskorti, geðrænum trufl-
unum, uppeldis- eða kennslumistökum eða þessu í samein-
ingu. Börn haldin áberandi lestrarörðugleikum, sem ekki
verða skýrðir á þennan hátt, eru færð í flokk barna með
sérstaka lestrarörðugleika. Játa verður, að fræðilegar skýr-
ingar á vanda þessara barna eru næsta ófullnægjandi og
umdeildar.
Geðveih eru hér talin börn, sem liðu af ákveðnum geð-
sjúkdómi, greindum skv. venjulegum skilgreiningum geð-
læknisfræði.
Geðvilluskapgerð: Talin eru börn, sem livorki eru geð-
veik né taugaveikluð, en sýna merki mjög óstöðugs tillinn-
ingalífs, sem vafasamt er að rekja til uppeldisáhrifa.
Taugaveiklun: Hér eru talin börn, sem hafa þróað innra
með sér allfastmótað gervi óheilbrigðra andsvara við um-
hverfi sínu og sýna ákveðin taugaveiklunareinkenni.