Menntamál - 01.12.1963, Blaðsíða 45
MENNTAMÁL
131
koma þau til meðferðar nefndarinnar vegna annarra ann-
marka.
í reyndinni getur barnaverndarnefnd ekkert gert fyrir
verulegan hlut þeirra Ijarna og unglinga, sem til hennar er
vísað og þarfnast hjálpar. Engurn er þessi staðreynd ljósari
og óþægilegri en þeim, sem að þessum málum vinna.
III.
Öllum, sem til þekkja, er ljóst, að barnaverndarstarf okk-
ar þarf að efla. Um hitt munu skiptar skoðanir, hvernig
bezt verði unnið að slíkri eflingu. Sá skoðanamunur er
eðlilegur, Jjví að margar leiðir geta legið að sama marki.
Þar við bætist, að sífellt skapast ný viðhorf, bæði vegna
breyttra þjóðfélagshátta og aukinnar þekkingar á viðfangs-
efnunum. Hvað við kemur möguleikum okkar til að leysa
vandamálin, þá er vitað, af reynslu annarra Jojóða, að jafn-
vel umfangsmestu fyrirbyggjandi aðgerðir afstýra ekki vand-
ræðum, heldur draga einungis úr þeim. Á hinn bóginn
þurfum við ekki að horfa aðgerðalaus á, að börn og ungl-
ingar, sem lenda í afbrotum og öðrum vandræðum, glatist
sjálfum sér og þjóðfélaginu.
Nú ætla ég mér ekki að gera tillögur um, hvernig efla
megi starf okkar að barnaverndarmálum. Hins vegar lang-
ar mig til að minnast stuttlega á nokkur atriði eða starfs-
Jrætti, sem óhjákvæmilega hlýtur að bera á góma, verði haf-
izt handa um slíka eflingu.
1. Skipulagsmál.
Barnaverndarmál snerta ekki einungis barnaverndar-
nefnd, heldur einnig ýmsa aðra opinbera aðila eins og lög-
reglu, framfærslu, skóla og fræðsluyfirvöld. Samstarf Jress-
ara aðila er tíðum minna en nauðsyn krefur og verkaskipt-
ing þeirra í ýmsu óhagkvæm. Um Jsetta vil ég nefna dæmi.
Uppbygging og rekstur barnaheimila borgarinnar er ekki