Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Qupperneq 13

IÐUNN
Helgafell.
111
heiftarblóði. Og enn þá mun andi hins heiðna landnáms-
manns, sem í öndverðu gaf þér nafn, um langan aldur
svífa yfir þér. Á ókomnum tímum munt þú ásamt sög-
um vorum bera vitni þeirri bjargföstu trú, sem tíu aldir
hafa ekki megnað að afmá með öllu.
Sigurður Skúlason.
Gráni.
Eg var þá hjá Einari. — Einar var útgerðarmaður
og fisk-kaupmaður, þá um fertugt, stór maður og stæði-
legur. Fámálugur og skifti ekki oft skapi. Eg var þá
unglingur innan við tvítugt. Þótti Einar borga lítið kaup
og vera þurdrumbur í viðmóti. Seinna sá ég hver mað-
ur Einar var, og mikið lærði ég af honum, sem ætíð
kom að góðu haldi síðar í lífinu. —
Einar átti hest, er Gráni hét. Hesturinn var stólpa-
gripur og hafði verið afbragðs reiðhestur, viljugur og
gallalaus og eftir því fallegur. Nú var hann orðinn
gamall og farinn að bila í fótum og fyrir brjósti. Einar
reið honum þó, þá um sumarið, en varð fáurn sam-
ferða, fór hægt. Hafði hann mig þá oft með sér, leigði
handa mér einhverja truntu; þó þótti mér gaman að
vera með honum. Lítið talaði Einar á þessum ferðalög-
um. En æfinlega þegar hann hann var búinn að taka
hnakkinn af Grána, sagði hann: »Gráni minn, ósköp
ertu nú orðinn gamall, aumingja karlinn*. Það var auð-