Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Qupperneq 15

IÐUNN
Gráni.
113
þetta eins og ég sagði. Fljótt og vel. Þú getur riðið
honum, en þú ferð hægt. Gistir í nótt á Hraunhóli. Ég
veit það fer vel um hann þar. Kemur heim laust eftir
miðjan dag á morgun, og gerir það þá strax. Ég vil
helzt þú hafir hnakkinn minn, hann er vanastur við
hann. Þú getur svo sent mér hann í bílnum einhvern-
tíma. Mér liggur ekkert á honum. Farðu nú upp til
konunnar og fáðu þér einhverja hressingu. Komdu svo
til mín aftur, en ég vildi helzt þú kæmist af stað
sem fyrst.
Brandur fór.
Einar stóð upp og ég heyrði hann tauta: »Naumast
að honum lá á! Aumingja Gráni minn, naumast að
honum lá á!« Svo gekk Einar út.
Ég leit út um gluggann og sá að Einar gekk inn í
hesthúsið. —
Hann dvaldi þar, þar til Brandur kom niður og
spurði um hann. Ég gekk út með Brandi. Ég þekti
Einar nokkuð, og bjóst við að hann kærði sig ef til vill
ekki um að Brandur væði að sér inn í hesthúsið. Ég
talaði hátt við Brand utan við hesthúsdyrnar og sagð-
ist ekki vita hvar Einar væri, við skyldum koma inn í
skrifstofuna aftur, hann hlyti að koma fljótlega.
Litlu síðar kom Einar inn. Ég veitti honum eftirtekt,
en gat ekki séð að honum væri brugðið að öðru en
því, að hann var ærið harðneskjulegur.
»Ég er búinn að leggja á«, sagði hann, »og ég sé
að þú bíður*.
Hann gekk út með Brandi. — Um leið og þeir fóru
út, heyrði ég að hann sagði við Brand: »Láttu hann
tölta upp úr bænum, ég veit þú kant að halda við hann,
hann hefir aldrei orðið sér til skammar enn þá á götu
eða annarstaðar®.