Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Qupperneq 64

162
Frádráttur.
IÐUNN
þekkingar. Það er minst búið þegar mælingunni er lokið.
Sé þar látið staðar numið, er mælingin að litlu gagni,
móts við það, sem mætti verða. Þá vakna ótal spurn-
ingar, sem leitast er við að svara með því að vinna úr
því, sem fram hefir komið við mælinguna.
Það kom fljóit í ljós, að fylgni (correlation) var með
skólaframför og afskiftum ráðunauta af skólunum. I sum-
um skólum höfðu fimm mælingar farið fram á tíu mánuð-
um. Þeir skólar mældust langbezt. Hlutfallsmynd var gerð
til að sýna það (sjá Educational Research Bulletin V.
bindi, 9. hefti). Framförin var táknuð með súlum, stutt-
um þar sem hún var lítil og því hærri, sem hún var
meiri. Neðan við hverja súlu var tala mælinga, sem
fram höfðu farið á skólaárinu. Fór þar nákvæmlega
saman hækkun súlnanna og fjölgun mælinganna. Var
síðasta súlan rúmlega þrisvar sinnum hærri en sú fyrsta.
Skýrslurnar sýndu með öðrum orðum, að árangur
kenslustarfsins í hverjum skóla var því meiri, sem ráðu-
nautarnir höfðu meira unnið við hann.
Þetta og margt annað hefir sýnt að mælingar vits og
þekkingar í skólum margborga sig — meira að segja
peningalega. Ahrif þeirra til skynsamlegri kensluaðferða
og mannúðlegri meðferðar á börnum verður auðvitað
aldrei tölum talin eða virt til fjár.
Til dæmis um það, hvernig bæta má kensluaðferðir
með vísindalegum rannsóknum, skal hér drepið á rann-
sókn viðvíkjandi stafsetningu. Fór hún fram í Los Ange-
los árin 1924—5—6. Þegar unnið hafði verið úr mæl-
ingunum, voru valdir úr 30 skólar í borginni:1) tíu af
1) Börnin í þéssum sl«5Ium nálguðust mjög meðallag að viti
(höfðu um 100 I. Q.). Með aðstoð vitprófa höfðu þau, er voru
frábrugðin meðallagi, verið greind frá í sérskóla, er komu ekki til
greina við þessa rannsókn.