Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Qupperneq 67

IÐUNN
Frádráttur.
165
Loks skal hér minst á þá notkun mælinga, sem mest
hefir breytt skólaástandinu. En það er að nota þær til
þess að flokka börnin, í stað þess að skipa þeim í bekki
og deildir eftir aldri og ágiskunum. Fyrst var vit barn-
anna prófað. Það gerðu ráðunautarnir, og notuðu þeir
til þess hóppróf. Þótt vitpróf einstaklinga (t. d. Binett-
prófið) séu ábyggilegri, verður þeim ekki við komið
vegna þess, hve þau eru tímafrek og dýr. Kennarar
aðstoða, einkum við að vinna úr prófunum; er það
verkaléttir fyrir ráðunautinn og hefir holl áhrif á kenn-
arann.
Þá eru þeir greindir frá, sem ekki virðast hafa fult
vit. Þeir fá einstaklingsprófin; sömuleiðis er þar og
annars staðar farið eftir öllu því, sem vitað verður um
barnið frá kennurum, heimilum, lækni, barnaverndar-
félögum o. fl.
Þegar búið er að greina frá og senda í sérskólana
þau börn, sem ekki þykja hæf í venjulega barnaskóla,
er þeim, sem eftir eru, flokkað til bráðabirgða eftir vit-
prófinu.
Afburðagáfuð börn eru greind frá í sérstaka bekki.
Þar eru þau börn, sem hafa 124 í viteinkunn. (I. Q.
Intelligence quotient eða vitaldur deildur með áraaldri).
Viteinkunn meðalbarns er talin 90—110. En meðalvit
þessara barna var 143.7.
Þessum börnum var ætlað aukanámsefni, sem tók
nálægt helmingi skóladagsins og auk þess meira í venju-
legum námsgreinum.
Þegar þessi börn voru valin úr og send í þessa bekki,
voru þau prófuð að þekkingu. Var þekkingareinkunn
þeirra 138 að meðaltali (eða 38°/o ofan við meðal jafnaldra
þeirra að árum). En afkastaeinkunn þeirra var ekki
nema 87 að meðaltali. (Afkastaeinkunn, Achievement
ISunn XII. ll