Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 71

IÐUNN
Frádrátlur.
169
og reglum, og fer þá árangur skólastarfsins að verða
gagnstæður því, sem til er ætlast.
Þá verða kjör yfirburðabarnanna ekki betri. Þau nema
það, sem sett er fyrir, næstum því fyrirhafnarlaust og
eru þó efst. Þau fá Iof og sæmd fyrir litla atorku. Það,
sem þau eru líklegust til að læra, er að leggja aldrei
fram nema hálfa krafta. Þar, sem þau sitja á bekk með
meðalbörnum og þaðan af lakari, ber það við, að þeim
hætti við að miklast af því, sem þeim er þó ósjálfrátt.
Þau fá sama verkefnið og þeir, sem hafa minni getu.
Það er mjög hætt við, að þau læri að líta niður á þá,
sem berjast af öllu afli við það, sem þeim gáfuðustu er
leikur einn.
Þegar þess er gætt, að í flokki þessara barna eru að
líkindum framtíðarleiðtogar þjóðarinnar á öllum sviðum,
þá skilst hve afarnauðsynlegt er, að þeir venjist ungir á
að sýna öðrum samúð og leggja fram krafta sína alla
og óskifta.
Rannsóknir á skólaástandi sýna, að engir læra minna
í skólum en afburðabörnin, þegar athugað er hlutfallið
milli vits og framfara hvers einstaklings. Það kemur af
því, að þau eru vanrækt fremur öllum öðrum nemend-
um. Þau eru fyrir löngu vaxin upp úr því, sem jafnöldr-
um þeirra og bekkjarsystkinum er sett fyrir. Þegar þau
hafa litið yfir það, er þeim það þegar ljóst. Kennarinn
er ánægður, þegar kröfum bekkjarins er fullnægt. Hon-
um hugkvæmist sjaldan, að einstaka barn í bekknum
getur verið nokkrum árum á undan að vitsmunum og
er nauðsyn á öðru námsefni og aðferðum. Oft verða
þessi börn þreytt á námsefninu, sem þeim er ætlað og
leið á iðjuleysinu, en eitthvað verða þau að hafa fyrir
stafni. Þá er ekki um annað að velja en að glettast við
þá, sem næstir eru. A þenna hátt hefir margt ágætt