Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 78

176
Þjófurinn.
IÐUNN
snúast við þvílíkri kröfu. Hann horfði forviða og ráðþrota
á kaupmanninn.
Þá snaraði kaupmaður sér fram fyrir borðið og
hrifsaði hvern hnífinn á fætur öðrum upp úr vösum
Gísla. Hann stóð á meðan eins og væri hann gróinn
við gólfið.
Þegar kaupmaðurinn hafði tæmt vasana, hratt hann
Gísla út úr búðinni og skelti í lás.
Gísli stóð um stund úti fyrir dyrunum og hugsaði
ráð sitt. Gekk svo inn í næstu búð. Nú var hann
reyndari. Hann athugaði grandgæfilega allar dyr, en sá
ekki glugga í neinni þeirra. Nú fór hann varlega að
öllu. Hann kom út með peningabuddu og vasaklút.
Þegar Gísli fór að sýna kaupskap sinn heima, þótti
mönnum hann hafa farið furðu sparlega með peninga
sína. Húsbóndi hans hafði fengið honum 10 krónur.
Hann kom með 5 aftur — en auk þeirra æðimarga
hnífa, stóra og smáa, vasaklúta, mesta fjölda, peninga-
buddur, vasaspegla, hárgreiður, munnhörpur og margt
fleira. Líklega gerði Gísli aldrei annað eins glappaskot
eins og að sýna þetta alt. Eftir þetta varð hann grun-
samlegur. Og ný atvik fluttu mönnum vissuna.
II.
Þegar Gísli varð fulltíða maður, kvongaðist hann og
fluttist á strjálbygðan útkjálka, í kofa, sem hann bygði
sjálfur, því hann var lagtækur. Það flaug fyrir, að kofinn
væri allur stolinn.
Gísla leið þarna sæmilega. Hann vann mikið og var
ótrúlega fengsæll á ýmislegt, sem hverju heimili er betra
að hafa en ekki. A vorin stundaði hann mikið hrogn-
kelsaveiðar og aflaði gífurlega jafnan. En það vildi verða
strjált í sumum nelum, sem urðu á leið hans; og það