Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 93

Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Síða 93
IÐUNN Ritsjá. 191 Úr einhverri grályndri gátt hom gustur, sem borgunum steypti. Hann mátti’ ekki hafa um sig hátt, en hljóður á sorgunum dreypti. Hann reikar um rústirnar hljótt. I rökkrinu sorgirnar hæfa ’ann. En hljóðlega nálægist nótt, og nú þyrfti mamma að svæfa ’ann. Prófarkalestur kvæðanna gæti verið betri. En annars er úlgáfa þeirra hin prýðilegasta í alla staði. Jak. Kr. Krist'm Sigfúsdóttir: Gömul saga. I meinum. Akureyri 1927. Bókum Kristínar Sigfúsdóttur hefir verið vel tekið af flestum — og er það mjög eðlilegt. Það hefir gert sitt til um vinsældir þeirra, að höfundurinn er kona, sem átt hefir litlar tómstundir til að menta sig og þjóna bókmentahneigð sinni. Efni bókanna er og þannig, að þær hljóta að vekja hlýjar og góðar tilfinningar — og skáldlegt gildi sumra þelrra er allmikið. „Tengdamamma” er ekki mikið skáldverk, en það er geðþekt, margt í því vel athugað og vel sagt. I „Sögum úr sveitinni” eru góðar sögur — og ein þeirra, „Birta“, er listaverk, sem ber vott um djúpa innsýn, rfka og væmnislausa samúð og hárviss Iistatök. „Gestir” vitna um allmikla sálarlífsþekkingu, mikla alvöru og nákvæma athugun, en þar fatast höfundi allvíða listatökin. Stíll Kristínar er aldrei tilkomumikill, en hann er venjulega látlaus og viðkunnanlegur. í „Gestum” er hann bláþráðóttur á köflum, ekki laus við væmni og svipaðastur því, sem höfundur vilji fljúga hærra en vængir bera. Sumstaðar eru skýringar og innskot, sem slíta í sundur þráðinn og ergja lesand- ann. „Oskastundin” er mishepnað skáldrit. Þar eru engar sálarlífs- lýsingar, engin stígandi. Aftur á móti eru þar failegar setningar. „Gömul saga“ er aðeins komin hálf. í henni er sagt frá fólki, er býr inni í afdal. Bræður tveir, Helgi og ]ón, unna sömu stúlku. Hún heitir Áslaug. Hún er heitin Jóni, en ann Helga, sem einnig ann henni. Hún vill ekki rjúfa heit sitt, og Helgi vill ekki spilla gæfu bróður síns. En þeim verður baráttan erfiðari og erfiðari — og þá er Áslaug veikist, svo að enginn ætlar henni líf, kemur hún því upp, sem Jón hefir grunað, en ekki viljað gera sér grein fyrir.
Síða 1
Síða 2
Síða 3
Síða 4
Síða 5
Síða 6
Síða 7
Síða 8
Síða 9
Síða 10
Síða 11
Síða 12
Síða 13
Síða 14
Síða 15
Síða 16
Síða 17
Síða 18
Síða 19
Síða 20
Síða 21
Síða 22
Síða 23
Síða 24
Síða 25
Síða 26
Síða 27
Síða 28
Síða 29
Síða 30
Síða 31
Síða 32
Síða 33
Síða 34
Síða 35
Síða 36
Síða 37
Síða 38
Síða 39
Síða 40
Síða 41
Síða 42
Síða 43
Síða 44
Síða 45
Síða 46
Síða 47
Síða 48
Síða 49
Síða 50
Síða 51
Síða 52
Síða 53
Síða 54
Síða 55
Síða 56
Síða 57
Síða 58
Síða 59
Síða 60
Síða 61
Síða 62
Síða 63
Síða 64
Síða 65
Síða 66
Síða 67
Síða 68
Síða 69
Síða 70
Síða 71
Síða 72
Síða 73
Síða 74
Síða 75
Síða 76
Síða 77
Síða 78
Síða 79
Síða 80
Síða 81
Síða 82
Síða 83
Síða 84
Síða 85
Síða 86
Síða 87
Síða 88
Síða 89
Síða 90
Síða 91
Síða 92
Síða 93
Síða 94
Síða 95
Síða 96
Síða 97
Síða 98
Síða 99
Síða 100

x

Iðunn : nýr flokkur

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Iðunn : nýr flokkur
https://timarit.is/publication/442

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.