Iðunn : nýr flokkur - 01.04.1928, Qupperneq 93

IÐUNN
Ritsjá.
191
Úr einhverri grályndri gátt
hom gustur, sem borgunum steypti.
Hann mátti’ ekki hafa um sig hátt,
en hljóður á sorgunum dreypti.
Hann reikar um rústirnar hljótt.
I rökkrinu sorgirnar hæfa ’ann.
En hljóðlega nálægist nótt,
og nú þyrfti mamma að svæfa ’ann.
Prófarkalestur kvæðanna gæti verið betri. En annars er úlgáfa
þeirra hin prýðilegasta í alla staði. Jak. Kr.
Krist'm Sigfúsdóttir: Gömul saga. I meinum. Akureyri 1927.
Bókum Kristínar Sigfúsdóttur hefir verið vel tekið af flestum —
og er það mjög eðlilegt. Það hefir gert sitt til um vinsældir þeirra,
að höfundurinn er kona, sem átt hefir litlar tómstundir til að
menta sig og þjóna bókmentahneigð sinni. Efni bókanna er og
þannig, að þær hljóta að vekja hlýjar og góðar tilfinningar — og
skáldlegt gildi sumra þelrra er allmikið. „Tengdamamma” er ekki
mikið skáldverk, en það er geðþekt, margt í því vel athugað og
vel sagt. I „Sögum úr sveitinni” eru góðar sögur — og ein þeirra,
„Birta“, er listaverk, sem ber vott um djúpa innsýn, rfka og
væmnislausa samúð og hárviss Iistatök. „Gestir” vitna um allmikla
sálarlífsþekkingu, mikla alvöru og nákvæma athugun, en þar fatast
höfundi allvíða listatökin. Stíll Kristínar er aldrei tilkomumikill, en
hann er venjulega látlaus og viðkunnanlegur. í „Gestum” er hann
bláþráðóttur á köflum, ekki laus við væmni og svipaðastur því,
sem höfundur vilji fljúga hærra en vængir bera. Sumstaðar eru
skýringar og innskot, sem slíta í sundur þráðinn og ergja lesand-
ann. „Oskastundin” er mishepnað skáldrit. Þar eru engar sálarlífs-
lýsingar, engin stígandi. Aftur á móti eru þar failegar setningar.
„Gömul saga“ er aðeins komin hálf. í henni er sagt frá fólki,
er býr inni í afdal. Bræður tveir, Helgi og ]ón, unna sömu stúlku.
Hún heitir Áslaug. Hún er heitin Jóni, en ann Helga, sem einnig
ann henni. Hún vill ekki rjúfa heit sitt, og Helgi vill ekki spilla
gæfu bróður síns. En þeim verður baráttan erfiðari og erfiðari —
og þá er Áslaug veikist, svo að enginn ætlar henni líf, kemur hún
því upp, sem Jón hefir grunað, en ekki viljað gera sér grein fyrir.