Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Qupperneq 31

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
29
Fulltrúaráð Sjómannadagsins í Reykjavík og Hafnarfirði á 50 ára afmælinu 1988 ásamt stjórnendum fyrirtækja Sjómannadagsins.
Sjómannadagsblaðið/Hannes Pálsson.
sen, hinn ágætasti maður, neitaði alveg að halda áfram
formennsku 1962, og þá gaf ég kost á mér til formanns-
kjörs og var kosinn og hef nú, sem áður segir, verið
formaður í 26 ár.
Við áttum aðeins eitt svar, sem duga myndi, og það
var að leggjast á eitt með að auka framkvæmdir við
Dvalarheimilið, það var hugsjónamálið og það var krafa
almennings og þeirra ráðamanna, sem lagt höfðu sam-
tökunum lið. Það má segja, að það væri um lífið að tefla
fyrir samtökin að standa sig í framkvæmdum næstu árin
°g aldrei hafa þær gengið jafn rösklega, svo sem tölur
hér bera með sér. A sjö árum, það er frá 1962 til 1969
jókst vistmannafjöldi úr 130 í 454. Sjómannadagssam-
tökin höfðu sannað kraft sinn fyrir alþjóð, þann sama
hugsjónakraft og kjark, sem rutt hafði urðina hér í Laug-
arásnum og tekið fyrstu skóflustunguna haustið 1952 að
stærsta elliheimili landsins og samkvæmt teikningunni,
sem byggt skyldi eftir, stærstu byggingu landsins - og þá
voru erfiðir tímar, mikil fjárhagsvandræði þjóðarinnar
°g öll viðskipti og framkvæmdir í viðjum.
Framkvæmdaárin miklu 1962 til 1969 færðu samtök-
tinum hið fyrra álit og traust. Það varð þó ekki hjá því
komist, að þetta kostaði sárar fórnir. í raun var enginn
sekur, það sem menn töldu að mistekist hefði um fram-
kvæmdir, hafði allt verið samþykkt af byggingarnefnd,
sem skipuð var hinum beztu mönnum og reyndar var
samþykki fyrir því öllu í Fulltrúaráðinu. Það var eins um
þann ófrið sem ríkti á Hrafnistuheimilinu, að þar var
vandséð, hver sökina ætti, hún var margra. Þetta voru
hinir erfiðustu tímar, sem ég man í samtökunum. En
sem fyrr segir þá fannst svarið eftir nokkrar fórnir og
svarið var: Áfram með Dvalarheimilið af fullum krafti.
Það hefur líklega ekki verið öllum ljóst, hversu mikill
gleðiatburður það var mér, sem mundi þennan tíma vel,
þegar á síðastliðnu vori voru samþykkt þrjú stjórnar-
frumvörp sem urðu að lögum og öll vörðuðu starfsemi
okkar og hagsmuni. Slík var staða samtakanna orðin á
Alþingi. Tvö þessara frumvarpa voru flutt að okkar ósk:
þ.e. um happdrætti DAS þess efnis, að óskoraður rétt-
ur yfir ráðstöfun tekna er skyldi fengin aftur okkur í
hendur, en sá réttur gekk undan okkur á fyrrnefndum
ófriðarárum, og frumvarp um Byggingarsjóð aldraðra
þess efnis, að eignum hans yrði skipt upp, því hann
hættir að fá tekjur frá happdrætti DÁS, og skyldu þær
renna að hálfu til Framkvæmdasjóðs aldraðra og til
hjúkrunarheimilis Hrafnistu í Hafnarfirði. Þriðja frum-
varpið var flutt að ósk sjómannasamtakanna m.a. í til-
efni 50 ára afmælis Sjómannadagsins og löghelgaði hann
sem frídag.
Við báðum forsætisráðherra um að flytja ávarp á há-
tíðarfundi okkar 3. júní og svar hans var að sér væri
heiður að því. Það svar þótti okkur vænt um.
Það var því með bjartsýni á framtíðina og reist höfuð
vegna þess liðna, sem við buðum öðrum forráðamönn-
um þjóðarinnar, slysavarna- og félagasamtaka á þennan
sama fund í Laugarásbíó.