Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Qupperneq 65

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
63
Sigurðar Einarssonar í Holti, samið
fyrir karlakór og hljómsveit, og
„Þakkargjörð“, hljómsveitarverk
sem síra Sigurður Helgi Guðmunds-
son hefur nýlega ort ljóð við.
Þakkargjörð sína samdi Sigfús um
vetur. I miklu fárviðri skyldist hon-
um af fregn í útvarpi, að telja mætti
víst, að bátur hefði farist með allri
áhöfn. „Þetta stakk mann í brjóstið,
eins og ævinlega þegar maður heyrir
svo váleg tíðindisegir Sigfús. En
um hálfri stundu síðar var greint frá
því í sérstakri tilkynningu í útvarp-
inu að áhöfn bátsins hefði fundist
heil á húfi. Þá gekk Sigfús að hljóð-
færi sínu — og Þakkargjörðin varð
til.
Og nú á 50 ára afmæli Sjómanna-
dagsins tileinkar Sigfús deginum
nýtt tónverk sem hann kallar „Arn-
arrím“ og er samið við vísur og
kvæði Arnar Arnarsonar. Magnús
Stefánsson hefur oft verið kallaður
„skáld sjómanna“ og sjálfur gaf hann
Sjómannadeginum höfundarréttinn
að kvæðum sínum, eins og kunnugt
er. Kvæði hans hafa ávallt verið Sig-
fúsi hugleikin og hefur hann gert lög
við nokkur þeirra, auk Stjána bláa,
t d. Lítinnfugl, sem oft er sungið. Á
sínum tíma tók Sigfús líka þátt í sam-
keppni sem Sjómannadagurinn
efndi til um lag við kvæði Arnar ís-
lands Hrafnistumenn og var þá
aðeins 18 ára gamall. Svo sem al-
kunnugt er bar lag Emils Thorodd-
sens þá sigur úr býtum.
„Arnarrím er heilsteypt tónverk
við ólík kvæði skáldsins,“ segir Sig-
fús: „Vísurnar eru teknar á víð og
dreif úr Illgresi og eru eins og sjá má
ekki í neinu samhengi. En mér
fannst dálítið gaman að binda saman
neð tónum þetta rím Arnar Arnar-
sonar og kalla það því bara Arnar-
rím. “
Tónverkið Arnarrím verður flutt í
fyrsta sinni á hátíðarfundi Sjó-
rnannadagsráðs í Laugarásbíói 3.
júní. Pá verður einnig sungið í fyrsta
sinn kvæði síra Sigurðar Helga við
Þakkargjörð Sigfúsar — en bæði
Verkin hefur Jón Sigurðsson útsett
fyrir blandaðan kór og orgelundir-
leik.
t
SIGURÐUR HELGI
GUÐMUNDSSON
ÞAKKARGJÖRÐ
Báran stynur og banahljóð
berst með öldurótinu.
Kona ung jafnt sem ellimóð
uppi í fjörugrjótinu
uggir þar um sinn einkavin
umvefur brimið sorgardyn
okkur hin.
Máttur þess sem myrkrið ól
má ei lífinu eyða.
Bárufaldinn signdi sól
sindrar á stefni og reiða.
Ur öldurótinu bátur brátt
brýst meðan allir lofa hátt
lífsins mátt.
Dauðinn tapar, Drottinn gefur
djúpið ei lengur fleygið tefur.
Lof sé Honum og hjartans þökk
fyrir hvern bát er ekki sökk.
Gleðifrétt engin betri berst
í bálviðri og öldugný
en ef skeiðin ekki ferst
og örugg tekur höfn á ný.
Þér sé lífsins herra hár
hjartans þökk að sorgartár
varð að gleði um eilíf ár.
- ■ ■■ ■ ■ .................................................................................................................................................................................................................
J.F.Á.