Sjómannadagsblaðið - 05.06.1988, Qupperneq 139

SJÓMANNADAGSBLAÐIÐ
137
Gísli J. Ástþórsson.
Sjómannadagsblaðið/Björn Pálsson
reyndar svo fræg aö breska stórblað-
ið The London Times stal henni og
birti sem vitnisburð um tóninn á Is-
landi í garð Breta á þessum örlaga
tímum. Pabbi Siggu Viggu varð æði
rogginn af þessti. Þetta var mynd af
lítilli stelpu í hnöllum sem hélt á
naglaspýtu fyrir aftan bak, en fyrir
framan hana stóðu tveir virðulegir
Bretar, aðmíráll og diplómat. Að-
mírállinn bar sig aumlega og klagaði'
hágrátandi í diplómatinn: Hún var
að hrekkja mig.
Þannig að það má allt eins segja að
Sigga Vigga hafi hafið göngu sína í
London Times eins og Alþýðublað-
inu!
A næstu árum festist Sigga Vigga í
sessi og fékk sinn sérstaka galla. Ég
hugsaði mér hana sem geðgóða og
duglega stúlku, en fremur sein-
heppna. Ekki að hún væri beinlínis
hrakfallabálkur, heldur að hún stæði
alltaf svona heldur skuggamegin í til-
verunni, eins og maður varð talsvert
var við í kringum sig í æsku. Sigga
Vigga hefur alltaf unnið hjá Gvendi í
Þorski hf. og þar eignaðist hún sína
bestu vinkonu, Blíðu sem er alltaf í
góðu skapi á hverju sem gengur.
Þetta eru þrjár aðalsöguhetjurnar.
Raunar ætlaði ég mér að búa til syst-
ur Blíðu sem átti að heita Bræla og
jafnan að vera í fúlu skapi, öndvert
við systur sína. Ég sé alltaf hálfpar-
tinn eftir því að hafa ekki komið
Brælu af stað.
Sigga Vigga birtist ekki reglulega í
Alþýðublaðinu, heldur bara eftir
mínum dyntum; ég var ritstjórinn og
gat ráðið þessu sjálfur. Framan af
var aðeins um að ræða staka teikn-
ingu, ekki myndasyrpu eins og síðar
varð, oftast fjögurra mynda sería.,
Sigga Vigga í þá daga átti því dálítið
skylt við Þankastrikið hjá mér núna,
sem í mörg ár hefur birst í Morgun-
blaðinu, svo sem tvisvar í viku. Slíkar
teikningar eiga ekki að vera fyndnar
út í bláinn, heldur á að vera í þeim
einhver broddur.
Ég hætti á Alþýðublaðinu 1963 og
næstu árin lét Sigga Vigga lítið á sér
kræla. Hennar uppgangstími hefst
ekki fyrr en ég byrjaði aftur á Morg-
unblaðinu. Það var 1973. Og í rúman
áratug birtist Sigga Vigga á síðum
Morgunblaðsins þrisvar í viku. All-
an þann tíma var hún og félagar
hennar eins, fullmótaðar fígúrur
sem ekkert breyttust, hvorki yngd-
ust né eltust. Flestar fígúrur teikni-
mynda lifa í sjálfstæðum heim, eigin
lífi.
Það viðhorf sem ég held að skíni
út úr Siggu Viggu og félögum er
óeigingirni, hógværð — og það
lífsspursmál að láta hverjum degi
nægja sínar þjáningar.“
Fimm snotrar bækur um
Siggu Viggu hafa verið gefn-
ar út á forlagi Bros s/f: Sigga
Vigga og tilveran, Fjörutíu og sjö
snúðar, Sigga Vigga og þingmaður-
inn, Sigga Vigga ísteininum og Stattu
klár Sigga Vigga. Auk þess hefur
Bros s/f gefið út bókina Plokkfisk,
úrval teikninga úr samnefndri opnu
sem Gísli teiknaði um alllangt skeið í
Sjávarfréttir.
Gísli hefur nú lagt Siggu Viggu á
hilluna — jafnvel fyrir fullt og allt —
en heldur áfram að teikna Þanka-