Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Síða 43

iðunn
Um ættjarðarást.
217
' Valið var alt annað en auðvelt. Að lokum var þó á-
kveðið að snúa sér að heimilisiðnaðinum. Með því móti
var einnig hægt að ná til kvennanna, og svo myndi.
alt ganga eins og, í sögu.
Félagsstarfsemin var nú skipulögð með undirdeild-
um í öllum héruðum landsins, og peningarnir tóku að>
streyma inn. Það voru ráðnir ferðaritarar með 250 króna
mánaðarkaupi til þess að ófrægja trúnaðarmenn alþýðu-
samtakanna — „þessar hálaunuðu afætur á verkalýðn-
um“. Og útsölubúðir fyrir heimilisiðnað voru opnaðar
víðs vegar, ekki hvað sízt á þeim stöðum, þar sem
slíkar búðir voru fyrir, — jafnvel í sarna húsi.
En þetta varð ekki gert með engu. Forstöðumenn.
fyrirtækja ógnuðu undirmönnum sínum til þess að'
ganga í félagsskapinn oggreiða gjöld. Útsendarar hreyf-
ingarinnar tróðu sér inn í unginennafélög um land alt
og hóuðu saman meðlimum með hinum ósæmilegustu.
brellum. En það hrökk hvergi nærri til.
Þá uppgötvuðu þeir ríkissjóðinn. Samkvæmt stefnu-
skránni voru það fyrst og fremst ríkisútgjöldin, sem,
áttu að lækka. Það var alveg bráðnauðsynlegt að
spara fé ríkisins. I samræmi við þessa stefnuskrá var
því sótt um ríkisstyrk! Og þeir fengu hann!
Þeir fengu 100 000 krónur, og þar með var heimilis-
iðnaðurinn í gangi. Á einu ári voru smíðuð 200 herða-
tré og seld í aðaldeildinni í Osló.
Ódýrt verður það ekki með þessum hætti, — en<
það er þó eitthvað hafst að. 200 herðatré fyrir 100 000-
krónur, það er 500 krónur herðatréð. — Því skal ekki.
neitað, að þetta er nú eiginlega alt of dýrt. En öll
byrjun er líka örðug.
Annars þori ég ekki að fullyrða, að þessi herða-
tré hafi orðið út af svona dýr. Það er ekki óhugs-