Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Qupperneq 66

.240
Koss milli hafna.
IÐUNN
finna ekki að þetta fjall sé fallegra en hitt, af J>ví að
það snýr svona, en ekki hinseginn.
Samt grípur hann til eins slíks úrræðis, sem hjálpað
hefir mörgum andlitlum íslendingi í svipuðum vand-
ræðum. Hann mælir þau hin spaklegu orð, sem notuö
hafa verið um aldir, jafnt til „fjalla frammi", þar sem
bóndinn hrópar þau inn um eldhússgluggann til kellu
sinnar (hvar þau hafa sína fulla merkingu) og á kráku-
slígum kauptúnanna, þar sem sveinninn, óstyrkur af
innvortis spenningi, stamar þeim út úr sér til hins
heittelskaða kvalara, sem við hlið hans gengur:
„Það er geysi-gott veður í dag.“
Með dásamlegri leikni kvenlegs tungutaks, svarar
stúlkan með öðrum orðum, en nákvæmlega sömu merk-
ingar.
Nú hefjast samræður um veðrið, sjóinn, sveitina, fjöll-
in, náttúrufegurð og grasnytjar. Hann finnur, að hann
getur ekki Iagt sál sína í þetta samtal eins og hún.
Þó reynir hann að fórna sannfæringu sinni í það, sem
hann hefir aldrei áður virt viðlits, nema undir svipuðum
kringumstæðum. Alt í einu víkur hann sér að henni.
Nú er auðséð, að hugur fylgir máli:
„Er þröngt á öðru plássi?“
Hann hefir gaman af að láta svona óbeint í ljós, að
hann ferðist sjálfur á I. farrými. Af því getur hún
séð, að hún hefir ekki dottið ofan á mann af verri end-
anum. Honum, sem öðrum, er það ástríða, að kitla kven-
hjörtun og njóta áhrifanna.
Hún svarar spurningu hans játandi og hristir höfuðið.
Hann veit, hvað það merkir. Tilgangi hans er náð.
„Haldið þér til á fyrsta plássi?"
„Já“.
Þögn þrjú andartök.