Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Blaðsíða 67

IÐUNN
Koss milli hafna.
241
„Viijið þér ekki koma niður á fyrsta pláss ofurlitla
;stund?“
„Nei, ég kann ekki við j)að. Samferðastúlkurnar vita
])á ekkert hvað orðið hefir af mér“.
Þögn eitt andartak. Þau líta brosandi hvort á annað.
Svo snýr hún sér við, eins og hún sé búin til göngu.
Þau horfast brosandí í augu aftur. Hann reynir hana
meÖ j)ví að ganga tvö skref áfram. Hann finnur, að
hún fyigir fast eftir. Tilraunin hefir heppnast. Þegjandi
samkomulag.
Þau ganga niður, fram hjá afturkembdum þjónunum,
berandi rjúkandi rétti, er kosta kr. 4,00 pr. mann. Upp-
hæð, sein fjölskylda uppi í sveit sér ekki svo mánuðum
skiftir.
Hann gengur að klefa sínum, opnar hurðina: „Veskú.“
Hann bendir henni á legubekkinn, lokar hurðinni og
segir: „Hér er hvorki hátt til loftsins né vítt til veggj-
anna“.
Hann væntir ekki svars við þessu og sezt lijá henni.
Nú hefst slitrótt samtal, hálf-vandræðaleg þögn á inilii.
Frá hans hálfu liggur ekki annað fyrir þessum fundi en
að kyssa hana, og hann vill helzt byrja sem fyrst. Hún
skilur tilgang hans, og slíkt er ekki fjarri vilja hennar.
Það kitlar hana kend með einhverju óljósu hugboði
um, að hér eigi eitthvað að gerast. En hún gefur ekkert'
lát á sér að fyrra bragði.
Fyrsta stigið i hans aðferð er að taka utan um hana.
Hann hreyfir höndina, en þá finnur hann, að stúlkan
liggur svo þétt upp að baki legubekksins, að hann
kemur ekki höndinni þessa áætluðu hringferð. Hreyfing
hans er ekki stór, en þó nógu stór til þess, að hún finnur
hana með kvenlegum næmleik sínum, enda kom þetta
■henni alls ekki á óvart. Svona báru piltarnir sig að í
JOimn XVII
16