Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Qupperneq 86

260
Kirkjan og árásarlið hennar.
IÐUNN
að líta á málin með fullri sanngirni, andúðarlaust! Þar
sem andúðin læðist inn, kemur venjulegast um leið
hlutdrægnin, einsýnin og ranglætið. Ýmsir af pessum
piltum, sem ég hefi minst á hér að framan, og skoðana-
bræður þeirra, eru góðkunningjar mínir; mér er vel til
þeirra og dettur ekki í hug aö væna j)á um neina fúl-
mensku, þó að ég sé skoðunum jieirra ef til vill ekki að
öllu leyti samjiykkur. En jiegar þeir koma til mín, einn-
ig í einrúmi, og ásaka mig fyrir að vera orðinn „auð-
valdsins þjónn" og ætla með hátíðlegri alvöru að fara
að sýna mér fram á fánýti og spillingu þess starfs.'sem
ég og mín stétt hefir með höndum, með rökum líkum
þeim, sem drepið hefir verið á hér á undan, jiá veit ég
ekki, hvort ég á að hlægja eða reiðast, þá veit ég ekki,
hvort heldur ég sjálfur er orðinn vitlaus eða þeir. Sann-
arlega finn ég það ekki í hjarta inínu, að samvizka mín
sé orðin svo forhert eða steinsofandi, að mig myndi
ekki hrylla við því hlutverki, sem ég á að vera að
vinna, að vera eins konar „apparat" í höndum vondra
manna til þess að hjálpa til að þrýsta niður réttlætinu
og leggja ánauðarok hjátrúar, heimsku og hugbleyöi á
háls meðbræðra minna, svíkja þá í hendur böðla sinna
með Júdasarkossi. Slíkt hlutverk rnyndi enginn ærlegur
maður kjósa sér. Og þó að maður færi að ímynda sér,
eins og Þórbergur, að mikill meiri hluti mannanna væri
óærlegur, ofurseldur hinum vonda vilja, og að i þeim
flokki væri prestastéttin undantekningarlaust (eins og
Gunnar Ben. vitnar), þá væri hún þó og hennar hlut-
skifti sannarlega andstyggilegast allra, þar sem hún
drýgði glæpi sína vísvitandi og undir yfirskini allra
hinna æðstu hugsjóna og dygða.
Slík ásökun á hendur prestastéttinnl í heild, ekki að
eins jiessa lands, heldur allra landa og þjóða,. kemur