Iðunn : nýr flokkur - 01.06.1933, Qupperneq 96

270
Kirkjan og árásarlið hennar.
IÐUNN
Kristindómurinn hefir gefið mönnum trúarlega og vits-
munalega ástæðu fyrir þvi, hvers vegna peir skulu elska
hvern annan. Hann hefir bent á pá leið, sem sé nauð-
synleg til þess að jöfnuður haldist, og það er að rækta
í sálunum þær dygðir og þá eiginleika, sem hljóta
að þurfa að vera máttarviðir hvers réttláts skipulags.
Þetta hyggur kristindómurinn að sé nauðsynlegt til þess,
að guðsríki megi koma og viðhaldast. En þetta er hið
sama viðfangsefni og viðfangsefni sjálfrar þróunarinnar.
Siðþroski mannanna fer ekki í stökkum á áratugum,
heldur mjakast hann áfram ofur-hægt á áraþúsundum,
jafnvel milljónum ára. Lífið gefur sér nógan tíma.
Ástæðan fyrir litlu gengi kirkjunnar hinar siðustu
aldir og minstu gengi, þegar hugsjónir hennar hafa
verið boðaðar hreinastar og mest í anda Jesú Krists,
stafar einkum og aðallega af því, að hann, eins og
margir aðrir miklir spámenn mannkynsins, stóð geysi-
lega mikið ofar venjulegum andlegum þroska manna.
Marx stóð almenningi nær að því leyti, að hann var
efnishyggjumaður eins og þorri manna og einblindi
að eins á jarðnesk gæði. Þó gengur kommúnistum það
svo dauðans illa, að fá menn til að líta á drauma hans
um réttláta skiftingu auðsins og allsnægtir öreiganna á
jörð vorri.
Af þessu ættu þeir að geta skilið, við hverja öröug-
leika kirkjan á að stríða. Hennar guðsríki er ekki að
eins guðsríki á jörðu, heldur guðsríki, sem stendur um
alla eilífð. Það er ríki, sem ekki er að eins grundvallað
á vissu skipulagi jarðneskra gæða, heldur fyrst og
fremst fullnægju andlegra hluta, sálarþroska manns-
ins. Guðsríki Jesú Krists fyrirlítur enga jarðneska hluti,
ef menn nota þá réttilega og engum til meins eða ó-
hamingju, en eins miklu hærri sem himininn er en