Hugur - 01.06.2002, Blaðsíða 139

Hugur - 01.06.2002, Blaðsíða 139
Robert Nozick (1938-2002) Hugur úruréttur - eða lög þau sem rekja má til náttúrunnar - setur þeim, án þess að spyrja nokkurn mann leyfis eða vera settir undir vilja hans.2 Það má sjá af þessari tilvitnun hve bók Nozicks er lík verkefni Lockes að allri uppbyggingu og viðfangsefni. Náttúruástand eða ríki náttúr- unnar er hugmynd sem Locke notaði til að skýra hlutverk, takmark- anir og forsendur ríkisvalds. Hann hugsar sér mannlega einstaklinga í ástandi þar sem ekkert er ríkisvaldið og engar aðrar hömlur á hátt- erni manna en réttur annarra sem eru í sömu stöðu. Nozick tekur það fram í fyrsta kaflanum að skýringar af þessari gerð sem byggja á ríki náttúrunnar séu upplýsandi og varpi skörpu ljósi á viðfangsefnið jafnvel þótt þær séu ekki réttar í þeim skilningi að ríkisvald hafi orð- ið til með þeim hætti sem kenningin lýsir. Annar kaflinn ber heitið „Ríki náttúrunnar“ og þar kynnir höfund- urinn til sögunnar verndarfélagið eða varnarfélagið en það eru félög sem verða til í ríki náttúrunnar þegar einstaklingarnir ákveða að kaupa sér vörn af félagi sem selur slíka þjónustu. Ein ástæðan fyrir því að einstaklingar sjá sér hag í að kaupa slíka þjónustu er sú að í ríki náttúrunnar geta sumir þeirra ekki refsað þeim sem ganga á rétt þeirra eða gera á hlut þeirra. Þannig verða til félög sem taka slík verkefni að sér. Hverjum og einum er að sjálfsögðu frjálst að bjóða fram slíka þjónustu og smám saman verður til sterkt félag sem marg- ir treysta til að sinna þessum hagsmunum sínum. John Locke taldi að nauðsynlegt væri að gera ráð fyrir samfélags- sáttmála til að skýra tilurð og skuldbindingu einstaklinganna við rík- ið. En Nozick telur enga þörf á því fremur en þörf sé á samfélagssátt- mála til að skýra hlutverk gjaldmiðils í viðskiptum manna. Hann fer þá leið að nota skýringar á tilurð ríkisins sem hann kallar ósýnilegr- ar handar (e. invisible hand) skýringar. Slíkar skýringar gera ekki ráð fyrir því að eitthvert tiltekið ástand í félagi manna hljóti að vera tilkomið vegna þess að einhver einstaklingur, einn eða fleiri, hafi sett sér það markmið að koma á þessu ástandi. Markmið þeirra hvers og eins var miklu takmarkaðra. En þegar verk margra koma saman þá hafa þau stundum afleiðingar sem enginn sá fyrir og enginn ætlaði sér. Adam Smith notaði hugtakið „ósýnileg hönd“ til að útskýra að þótt allir á frjálsum markaði sinntu aðeins eigin hagsmunum efldi markaðurinn samt almannaheill. Nozick notar skýringu af sama tagi 2 John Locke. 1986. Ritgerð um ríkisvald. (Atli Harðarson þýddi.) Reykjavík, Hið íslenzka bókmenntafélag. Bls. 46. 137
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Hugur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.