Hugur - 01.06.2002, Blaðsíða 145

Hugur - 01.06.2002, Blaðsíða 145
Robert Nozick (1938-2002) Hugur andi óskapnaður í næringarvökva. Þriðja ástæðan er sú að við viljum geta verið opin fyrir dýpri merkingu í tilverunni en mannlegur veru- leiki getur færir. Allt þetta virðist mér vera rétt hjá honum. Síðara dæmið er af Wilt Chamberlain, þeim fræga körfuboltakappa. Hann starfar í samfélagi þar sem tiltekin dreifing gæða ríkir. Chamb- erlain er á samningi hjá körfuboltafélagi og Qöldi manna vill sjá hann af því að hann er góður í íþróttinni. I samningi hans er kveðið á um að hann fái 25 krónur af hverjum seldum miða á þá leiki sem hann spilar. Ef ein milljón manna kemur að sjá hann á vetri fær hann tutt- ugu og fimm milljónir króna sérstaklega umfram aðra. Ein afleiðing samningsins við hann er sú að ný skipting eigna hefur orðið til og hann hefur 25 milljónir umfram aðra. En nýja skiptingin hefur orðið til vegna frjálsra og óþvingaðra ákvarðana einnar milljónar einstak- linga. Það er alveg sama hvaða dreifingu eigna maður kýs eða hugs- ar sér, frelsisreglan mun brejda þeirri dreifingu. Þannig túlkar Noz- ick þetta dæmi. Það er ástæða til að nefna enn einn þátt bókarinnar: Hún kemur manni stöðugt á óvart. Nozick segir á einum stað: „Hermönnum sem vita að land þeirra heyr árásarstyrjöld og bera ábyrgð á byssum sem notaðar eru til að verjast loftárásum á hernaðarmannvirki er ekki heimilt í sjálfsvörn að skjóta á flugvélar óvinarins ... jafnvel þótt flug- vélarnar séu beint yfir höíði þeirra og séu um það bil að varpa sprengjum á þá“ (bls. 100). Hverjir skyldu nú vera helstu veikleikar bókarinnar? Það er ekki sjálfgefið að fallast á allar niðurstöður bókar Nozicks en mér virðist að það sé alltaf þess virði að skoða röksemdir hans. Við sem búum í norðanverðri Evrópu og erum ekki þjökuð af óbeit, jafnvel hatri, á rík- isvaldinu eins og margir Bandaríkjamenn erum ekki reiðubúin að ganga jafn langt og Nozick í að þrengja að ríkisvaldinu og veikja það. Okkur er einfaldlega tamara að líta á ríkisvaldið sem bandamann þegnanna en ekki andstæðing enda hefur ríkisvaldið iðulega verið framfaraafl og í íslensku samfélagi eru ýmis dæmi um það, þótt marg- vísleg dæmi séu einnig um annað. Það þýðir alls ekki að maður sé reiðubúinn að fallast á ótakmarkað ríkisvald, Qarri því, en það þýðir að ríkinu eru reistar tilteknar skorður af almannaviljanum. Slíkar skorður eru hins vegar mun víðari en kenning Nozicks getur rúmað. En þetta eru fremur sögulegar staðreyndir sem skýra tiltekin viðhorf, ekki rök gegn kenningu Nozicks. Ég ætla að nefna fern rök gegn kenningu Nozics sem vert er að huga að. í fyrsta lagi þá getur hann þess sjálfur í bók sinni ígrundað líf að í Stjórnleysi, ríki og staðleysu 143
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164
Blaðsíða 165
Blaðsíða 166
Blaðsíða 167
Blaðsíða 168
Blaðsíða 169
Blaðsíða 170
Blaðsíða 171
Blaðsíða 172
Blaðsíða 173
Blaðsíða 174
Blaðsíða 175
Blaðsíða 176
Blaðsíða 177
Blaðsíða 178
Blaðsíða 179
Blaðsíða 180

x

Hugur

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Hugur
https://timarit.is/publication/603

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.