Morgunn - 01.12.1921, Síða 19

MORG UNN
139
vinstra megin. Lögunin á þvi skarði var svo sérstök,
að um það var ritað allmikið í læknablað eitt { Lundún-
um. Fékk búslæknir frúarinnar ýmsa aðra lækna til að
athuga þennan einkennilega vanskapnað, og gerðu reynd-
ir læknar þá yflrlýaing, að þeir hefðu aldrei aéð svo
ajaldgæfan vanakapnað á sinni læknisæfi.
Frúin kynti sér dularfullu fyrirbrigðin mörg ár. Hún
var stundum á tilraunafundum þeim, er Sir William
Crookes stóð fyrir og haldnir voru til þesB að rannsaka
manngervinga-fyrirbrigðin. Hvar sem Florence Marryat
kom á slíka fundi, gerði vart við sig telpa, sem virtist
eiga sérstakt erindi við hana. Loks gat hún sagt til, að
hún væri dóttir hennar, sem hefði dáið á fyrsta ári, en
væri nú orðin þetta stór í andaheiminum.
Á þeim árum höfðu enskir spíritistar sérstakt hús-
næði i Lundúnum, til þess að halda í »testseances«, sem
þeir nefna svo; er þar alt búið svo út fyrirfram, að
ekki sé unt að koma svikum við. Og sjálflr leiddu þeir
auðvitað miðilinn inn þangað. Fundurinn, sem eg get
um, var haldinn þar.
fetj Viðstaddir voru auk frúarinnar 3 menn: Harrison
ritstjóri, ungfrú Kidlingbury, ritari spirítistafélags þess, sem
húsnæðið átti, og miðillinn ungfrú Cook. Fundurinn var
haldinn til þess að vita, hvort kona ein nýlátin og mikill
vinur ritstjórans gæti ekki gert vart við sig. Ekkert var
i herberginu nema 3 tréstólar, er fundarmenn komu með.
Slðan tjölduðu þau fyrir eitt hornið með Bjali og lögðu
kodda á gólflð i horninu, svo að miðillinn gæti hvilt
höfuðið á honum, er hún sofnaði. Ungfrú Cook var
grannvaxin, dökk á yfirlit, með svart hrokkið hár, og i
gráum merínos-kjól með karmoisinrauðum leggingum, og
hann var hár í hálsinn.
Hún tók það frara, áður en fundurinn byrjaði, að ef
hún yrði óróleg i svefnástandinu og kæmi fram undan
tjaldinu, þá yrði að ávlta sig harðlega og Bkipa sér að
leggjast aftur niður. Slíkt hafði komið fyrir áður.
10