Morgunn - 01.12.1921, Qupperneq 108

'228
MORftUNN
sál., Salbjörgu Jónsdóttur, sem dó 30. ágúst 1915. En
ekki þótti mér þetta nein útskýringing á draumnum, þótt
eg fengi bréf að sunnan, sem eg átti von á.
Svo líður alt að hálfum mánuði. Það var á laugar-
dagskvöld, að Ásta Steinþórsdóttir, vinnukona hjá mér,
biður mig að ljá sér bát út að Þingvöllum, sem er 3/t úr
milu, og dreng með 13—14 ára. Eg lofa þessu, ef mér
iítÍBt vel á veður daginn eftir, því að þau voru bæði vön
að fara á sjó og jafnvel þótt allsterkt leiði væri. Daginn
eftir var stilliiogn, og var eg þá ánægður með sjálfum
mér út af því að hafa lofað þessu. Eg ætlaði að hafa
næði og vera kyr heima. Þá fara þau að búa sig til
ferðar. En alt i einu dettur mér i hug að fara með, og
var það eins og því væri hvíslað að mér, og hvernig
8em eg velti þessu fyrir mér, kom altaf aftur það sama:
farðu sjálíur með. Eg gerði mér margar grillur: það
myndi hvessa á þau, eða fjara illa, eða þau standa við
fram á nótt. Þessar grillur ásóttu mig, þó að blíðviðri
væri, og ekkert væri að óttast. Að lokum þoldi eg þetta
ekki lengur, og fór í mínum sunnudagafötum. Við héld-
um úteftir að Þingvöllum. En þegar eftir var til lands
100—200 faðmar, hugsa eg alt i einu um að fara út í
Stykkishólm, og sleppi þeim báðum upp að Þingvöllum.
Þessi hugsun tók mig sömu tökum eins og hugsunin áð-
ur um að fara út að Þingvöllum. Svo ræ eg einn á bát;
það er Y* mílu. En þegar þangað er komið, er mér sagt
að nú eigi að fara að messa, og það geri síra Gluðmundur
Einarsson frá Olafsvík. Mér þykir það ánægjulegt, að fara
að heyra messu, og þótti vænt um að hafa farið. En þeg-
ar prófastur stígur í stólinn, leggur hann út af frásög-
unni um frelsarann og ræningjana á krossinum, alveg
því sama og mér var sýnt i draumnum. Og það svo
meistaralega vel, að unuu var á að hlýða. Það var eins
og hulinn kraftur hefði knúð mig til að hlusta k ræðuna,
þegar eg var búinn að sjá myndina.