Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 8

2
MORGUNN
Erindi Einars H. Kvarans:
Hallesby, Haraldur Níelsson og trúarvakningin
Mig langar til þess að byrja mál mitt á því að gera
ykkur grein fyrir, hvernig á því stendur, að eg er að
ómaka ykkur hingað í dag. Eg ætlaði mér upphaflega að
tala í útvarpið um það efni, sem eg hygst að ræða um í
dag. Útvarpið hefir ávalt sýnt mér góðvild. Það hefir
margsinnis beðið mig að taka þar til máls, annaðhvort
með erindi eða upplestri, og það hefir aldrei krafist neinn-
ar ritskoðunar á því, sem eg hefi ætlað að fara með, þó
að það eigi rétt á því. Þegar heilsu minni hefir verið þann-
ig háttað, að mér hefir verið óhægt um að fara niður í út-
varpsstöðina, hefir það flutt tækin heim til mín, sem auð-
vitað hefir verið töluverð fyrirhöfn. Eg læt þessa getið til
þess að gera mönnum ljóst, að eg hefi ekki átt í neinu
höggi við útvarpið og hefi ekki haft ástæðu til annars en
að bera til þess hlýjan hug. Svo var það hér um daginn,
að eg færði það í tal við formann útvarpsráðsins, að mig
langaði til að flytja erindi í útvarpið út af þeim ummæl-
um Hallesbys prófessors, sem birt höfðu verið þá nýlega í
dagblaðinu Vísi. Eg lét þess getið, að sérstaklega hugsaði
eg mér að minnast á það, sem sveigt væri að minningu
síra Haralds Níelssonar í þessum ummælum. Formaður
kvaðst mundi leggja þessa málaleitun fyrir útvarpsráðið.
Eitthvað tveim dögum síðar tilkynti hann mér, að útvarps-
ráðið sæi vandkvæði á því að semja við mig um flutning^
þessa erindis. Það væri hrætt um að slíkt erindi mundi
vekja kröfur um andmæli í útvarpinu, og út á þá braut
vildi það ekki leggja. Formaður vildi því ráða mér til að
leggja erindið fyrir útvarpsráð, svo að það gæti íhugað
málið af nýju. Eg varð hálfhvumsa við það, að þá fyrst
ætti að leggja mig undir ritskoðun, þegar eg ætlaði að
verja minningu Haralds Níelssonar. Eftir dálitla umhugs-
un tilkynti eg útvarpinu, að eg mundi ekki sæta þessu til-
boði. Það var ekki af neinni stórmensku. Það var blátt