Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 38

32
MORGUNN
etja, er efnishyggjan. Getur hann þá átt betri vin en
þann, sem unnið hefir bug á þessari mótstöðu. Það hefir
spiritisminn gjört. Það er ekki hægt að afhrópa guð í út-
varpi. Það má villa einhverja um sinn, en spiritisminn
sannfærir um, að sannleikurinn hlýtur á endanum að
verða ofan á.
Að vera spiritisti gjörir ekki kristindóminn líflaust
form. Að Hallesby heldur það, sýnir, að hann þekkir ekki
hvað hann ber í skauti sér.
Haraldur Níelsson var spiritisti, og hann var fyrir
það enn heitari kristinn maður. Það sýna bækur hans;
sérstaklega bendi eg á prédikanir hans; innilegri Krists-
prédikun hefir ekki verið flutt hér á landi. Eg gæti trúað,
að margir, sem nú eru hér, eigi honum að þakka, að sökn-
uðurinn eftir elskaðan ástvin varð léttari.
Theodór Arnbjarnarson frá Ósi.
Eftir að eg tók til máls á fundinum í Nýja Bíó, sunnu-
daginn 14. þ. m., talaði Gísli sýslumaður Sveinsson, og
prédikaði frjálslyndi. Taldi hann ekki álitamál, heldur
sjálfsagt, að próf. Hallesby prédikaði á vegum háskólans
og í Dómkirkjunni í Reykjavík. Sömu skoðun hélt síra
Bjarni Jónsson fram, í útvarpserindi, sem hann flutti 21.
þ. m., og lagði þar ríka áherzlu á frjálslyndið. Báðir töl-
uðu þessir menn eins og frjálslyndi í trúmálum hefði ávalt
verið þeirra mesta hugðarefni. — Hvort sem lagt er meira
eða minna upp úr þessum ræðum, þá rifja þær upp, hvaða
frjálslyndi síra Haraldur Níelsson mætti í þessum efnum
meðan hann lifði og starfaði hér. Skal eg nú tilfæra nokk-
ur dæmi þess.
Fríkirkjusöfnuðurinn í Reykjavík afréð eitt sinn að
byggja við Fríkirkjuna, og þá jafnframt að mála hana um
leið, og tók þessi aðgerð langan tíma. Um þessar mundir
þjónaði síra Haraldur Níelsson stórum söfnuði hér í bæ,
og höfðu guðsþjónusturnar farið fram í Fríkirkjunni. Nú,