Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 63
MORGUNN
57
Eg fékk nágrannakonuna til að vera hjá henni um
kvöldið, og lofaði að koma yfir um aftur svo fljótt, sem
eg gæti.
Jæja, svo eg ljúki þá við sögu mína, frú A. hrestist
aftur og beið eftír úrskurði manns síns um þetta. Þegar
hann kom heim, leið henni svo miklu betur, að aldrei
kom til tals að gjöra uppskurð.
Þegar tími var til kominn, fæddist lítil dóttir, fagurt
barn með dökt, mjúkt hár. Hún var skírð Rósa, og þeg-
ar hún var 7 ára, fékk hún hljómlistartilsögn og gekk
undir próf.
Pjónusta englanna.
XVII.
Margs konar raddir kváðu við í eyrum mínum, og
miklir sönghljómar, sem virtust koma sjálfkrafa frá
þúsundum glaðra manna, er fullir voru af guðdómlegum
kærleika: „dýrð sé guði í upphæðum“. Þeir sungu þang-
að til bergmálið dó út í hljómfögru hvísli innan um trén.
Eg var af nýju komin í aldingarð himnaríkis, ásamt
verndarengli mínum, og andlit hennar vii’tist hafa feng-
ið nýja geisladýrð og fegurð.
„Það er gott að vera hér, Joy“, sagði hún. „Og
komdu nú með mér“.
Hún fór með mig um það, sem eg verð að líkja við
breiðan veg eða stræti, er hélt áfram, þangað til hann
endaði í mikilli fjarlægð. Hann var þakinn grassverði,
mjúkum og fjaðurmögnuðum, og á honum var sá yndis-
legi græni blær, sem sjá má á vorin í löndum með góðu
loftslagi; en þessi blær var enn fegurri. Beggja megin