Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 51
MORGUNN
45
varir við nálægð andanna, sem eru riðnir við þetta starf,
og vita hve mikilvægur sá máttur er, sem streymir frá
þeim. — Fyrir þekkingu sína eru stjórnendurnir færir um
að draga saman þær kraftlínur, sem gera hinn dreifða
söfnuð sjúklinganna að einni heild. Rúmið verður að engu
í hinni andlegu eining, sem sameinar alla í samfélag
lækninganna.
Englar lækninganna eru á ferðinni innan um þenn-
an söfnuð; þeir veita sjúklingunum þjónustu sína og gefa
hverjum samlcvæmt þeim mætti, sem hann hefir til þess
að talca við gjöfinni. Það er mikilsvert að festa þetta at-
riði sér í minni. Sjúklingurinn öðlast ekki samkvæmt þörf
sinni, heldur samkvæmt mætti sínum til þess að taka við.
Hafi hann lítinn viðtökumátt, getur hann ekki öðlast
nema lítið; undir þessu er það komið, hvort heilsan fæst
aftur. Auðsætt er, að afarmikil þörf er á lifandi trú. Hún
eykur hæfileikann til þess a’ð taka á móti lækninga-
kraftinum.
Reynslan sýnir, að dagvitundin er oft óvinur heil-
brigðinnar. Hún skapar tálmanir og allskonar neikvæði,
sem ala þær geðshræringar, er aftra lækningakrafti sál-
arinnar frá því að starfa.
Þegar þetta hefir verið skapað, er spurt: „Hvers
vegna leyfir guð þetta?“
Guð gerir það ekki. Það er hinn þjáði maður, sem
gerir það. Röng trúarbragðakensla hefir gefið oss rangar
hugmyndir um guð, og vér kennum honum oft um það,
sem vér ættum að kenna sjálfum oss um. Iivernig ættu
englarnir að geta læknað, ef vér höfnum gjöfum þeirra?
Vér erum „innsiglaðir með mynd konungsins"; og ef
vér lítum til sálarinnar og spyrjum: „Hvers mynd og yf-
irskrift er þetta?“ þá mundi svarið verða: „Það er guðs
hiynd“. Okkar starf og allra lækningamanna er það, að
koma upp á yfirborðið þeirri fullkomnu mynd, sem guð
hefir skapað oss í.
Þessar fáu hugsanir um mikið efni kunna ef til vill