Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 128

122
MORGUNN
Um hitt geta verið og eru vitanlega skiftar skoðanir,
hvenær eigi að hreyfa andmælum, þegar óhróður er bor-
inn á velgjörðamenn þjóðarinnar. Eg get hugsað mér, að
einhverjum íslendingi hefði fundist við eiga að svara
einhverju, ef borið hefði verið út um heiminn, að það
væri ekki undarlegt að stjórnmál Islands væru illa komin,
þar sem Islendingar hefðu um langan aldur haft annan
eins mann að leiðtoga og JónSigurðsson.Eggetlíka hugs-
að mér, að einhverjum í læknastétt landsins hefði þótt það
nægilegt tilefni til þess að taka til máls, ef það hefði
verið borið út um heiminn að heilbrigðisástand íslend-
inga sé hættulega bágborið af því að annar eins maður
og Guðmundur Magnússon hefði verið kennari lækn-
anna. Eg er þess ekki fullvís, að ef ráðist hefði verið á
minningu þessara manna, þá hefði það þótt fullnægjandi
svar, að þeim hefði áður verið hælt og áiitið á þeim
hefði ekkert orðið ljósara þjóðinni, þótt lofsamleg um-
mæli um þá væru endurtekin.
M o r g u n n hefir aldiæi vítt kennara guðfræði-
deildarinnar fyrir það, að þeir gáfu prófessor Hallesby
kost á að flytja háskólafyrirlestra. I þessu tímariti hef-
ir fremur verið tekið í strenginn með þeim út af því máli.
En óneitanlega hefði guðfræðideildin staðið betur að
vígi í því efni, ef ekki hefðu verið gengnar á undan við-
tökurnar, sem prófessorinn frá Boston fékk hjá deild-
inni fyrir nokkurum árum, viðtökurnar, sem frú Aðal-
björg Sigurðardóttir fræddi menn um á fundinum í Nýja
Bíó 14. febrúar. Þeim mismun, sem gerður hefir verið á
þessum tveimur prófessorum, veita menn eðlilega þeim
mun meiri athygli, sem prófessorinn frá Boston stilti svo
í hóf sínum frjálslyndislega boðskap, að gera má ráð
fyrir að guðfræðideildin hafi ekki verið honum ósam-
mála í verulegum atriðum. Þegar svo dekur deildarinn-
ar við Hallesby kom fram fyrir nokkurum mánuðum,
vakti það hjá sumum mönnum nokkurn ótta um það, að