Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 127

M O R G U N N
121
ar lært að meta hann að verðleikum og æfistarf hans, og
við því áliti mun próf. Hallesby naumast hagga. Það
hrynur ekki fyrir orðum einum og þeim órökstuddum.
Og það er misskilningur, að hver fjarstæða fái eitthvert
gildi, sé henni ekki andmælt. Kennurum guðfræðideild-
arinnar var álasað fyrir það, að þeir hefðu ekki and-
mælt dómi Hallesbys. Þeir töldu þess enga þörf. Þeir
hafa margsinnis í ræðu og riti lýst því, hve miklar mæt-
ur þeir hefðu á próf. H. N., kristindómsáhuga hans, and-
ríki og snilli og hvergi farið dult með álit sitt. Það hefði
ekkert orðið ljósara þjóðinni, þótt þeir hefðu nú farið að
endurtaka það.
„Enn voru kennarar guðfræðideildar-
Gestrisni innar víttir fyi'ir það, að þeir hefðu gefið
Apenumanna. próf. Hallesby kost á að flytja háskóla-
fyrirlestra. Þeir áttu að sýna frjálslyndi
sitt með því að leyfa ekki jafn-ófrjálslyndum manni að
tala, víðsýni þeirra átti að vera svo mikið, að þeir lokuðu
alla úti, sem væru ekki jafn-víðsýnir og þeir. Guðfræði-
deildin leit svo á, að það hefði verið hneykslanleg þröng-
sýni, hefði hún varnað próf. Hallesby máls. Má í þvf
sambandi minna á það, sem próf. H. N. skrifaði endur
fyrir löngu um „gestrisni Aþenumanna". Hann lofaði þá
Pijög fyrir það, hve lausir þeir hefðu verið við að halda
uppi andlegri einokun og hve vel þeir hefðu tekið þeim
ferðamönnum, er hefðu haft einhvern boðskap að flytja,
hver sem hann var. Okkar litla háskóla myndi sóma það
illa og reynast hættulegt, að harðlæsa að sér dyrum og
gluggum“.
Það er auðvitað mjög mikilsvert að fá
Mikllvæg slíka yfirlýsing um þröngsýni próf Halles-
yíirlýsing. by 0g starfsemi síra Haralds Níelssonar
frá pi’óf. Ásmundi Guðmundssyni, sem
vafalaúst má telja fulltrúa guðfræðideildarinnar í þessu
efni. Hún sýnir það, að guðfræðideildin ætlar sér eftir-
leiðis eins og hingað til að vera frjálslyndisins megin.