Morgunn - 01.06.1937, Page 106

100
MORGUNN
hið afskaplega mikilvægi þessa grundvallaratriðis, það
aldrei sett jafnljóst fram, eins og alvarlegir sálarrann-
sóknamenn hafa gert það frá dögum Swedenborgs til vorra
tíma. Það hefir verið sett fram sem andlegt orsakalögmál,
ekki sem nein trúarsetning, heldur sem lögmál, er starfi
með óbifanlegri og óhjákvæmilegri nákvæmni í reynslu
karla og kvenna, og flytji hvern mann óskeikanlega í líf-
inu eftir dauðann til síns rétta staðar.
Eg er ekki að halda því fram, að Swedenborg hafi
verið óskeikull kennari, eða að það sé óhætt að fara eftir
hans leiðsögu í öllum atriðum; en vegna reynslu sinnar af
ósýnilegum heimi gat hann. sett fram fyrir alla eftirkom-
andi tíma það mikla lögmál, að eftir að maðurinn hefir
farið úr líkamanum og fengið vingjarnlegar viðtökur í
heimi framliðinna manna, þá dregst hann óhjákvæmilega
og óbrigðult inn í það ástand og umhverfi, sem er í fylsta
samræmi við hið insta hugarfar hans. Honum mundi ekki
finnast hann eiga heima undir neinum öðrum skilyrðum.
Og honum mundi ekki finnast sér unt að dveljast í neinu
öðru umhverfi. Svo að hann byrjar annað tilverustigið
þar, sem lífsferill hans á jörðinni hefir gert hann hæfan
til að byrja það — hvorki betur né ver, hvorki ofar né neð-
ar, en hann hafði sjálfur kosið handa sér með því lífi, sem
hann hafði lifað.
Að lokum langar mig til að bæta nokkurum orðum
við um það, hvers konar menn það eru, sem eg hefi orðið
var við að fáist við þessar rannsóknir, og þau áhrif, sem
eg finn að málið hefir haft á hversdagslega hugsun mína
og á afstöðu mína til þeirra málefna, sem mestu máli
skipta.
Sú hugsun er enn algeng, að allir, sem láta sig nokk-
uru skipta heim framliðinna manna, séu dálítið geggjað-
ir. Vinur minn í borg, sem er langt héðan, hafði verið að
lesa fjölskyldu sinni eitt af bréfum mínum. Fjölskyldunni
gazt ekki að hinum nýju hugsunum, og ein af dætrum