Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 104

98
M O R G U N N
beim jarðarinnar. Eg er þess ekki jafn-fullvís og sumir
vinir mínir, að það hafi verið með öllu réttmætt að skafa
út sérhverja ritningargrein, sem hinni vísindalegu nýguð-
fræði 19. aldarinnar gazt ekki að.
Þegar eg kem nú að spurningunum, sem standa í sam-
bandi við eðli guðdómsins og afstöðu hinnar æðstu veru
til alheimsins, þá verð eg fyrst að láta þess getið, að því
hefir aldrei verið haldið fram, að þær hugmyndir, sem
boðberarnir frá öðrum heimi hafa flutt, séu nein ný opin-
berun, né heldur er orðum þeirra eignað það vald, sem
menn eigna stundum ritningunni. Að hinu leytinu er tíð
áherzla lögð á þá hugsun, að þeir, sem farnir eru á undan
oss, séu komnir að eins einu stigi lengra en við — að þeir
séu ekki gæddir víðtækri þekkingu með einhverjum yfir-
náttúrlegum hætti, heldur fái þeir þá þekkingu, sem þeir
hafa, smátt og smátt, eins og menn fá hana hér. Fyrir því
eigi ekki að skilja orð þeirra sem fullkominn úrslita-sann-
leik eða æðstu þekkingu á þeim málefnum, sem þeir minn-
ast á.
Því næst hefi eg þetta að segja, að í sálarrannsóknun-
um eru staðfestar allar hinar æðstu og helgustu hugmynd-
ir um guð, sem til mín hafa borist eftir öðrum leiðum, og^
áherzla lögð á þær hugmyndir. Eg finn nýjar og eftir-
takanlegar bendingar um hann, sem í óendanlegum og
ólýsanlegum heilagleik og tign er slíkur, að enginn mað-
ur hefir séð hann, né getur séð hann, um hann, sem býr í
því ljósi, sem enginn fær til komist, nema með óendanlegri
eilífri hreinsun og andlegri þroskun frá ljósi til ljóss, frá
lífi til lífs, þangað til aðdráttarafl hinnar eilífu náðar ger-
ir hann að lokum hæfan til að dragast nær þeirri ósegjan-
legu dýrð, sem enginn maður á vorri jörð hefir jafnvel
byrjað að gera sér í hugarlund, því síður getað orðið var
við eða skilið.
Þó að dýrð hins andlega svæðis hljóti að vera óþýð-
anleg á tungumál jarðnesks heims, þá koma mikilsverðar
bendingar um óendanlega mikil svið og margbreytni þess.