Morgunn - 01.06.1937, Síða 61

MORGUNN
55
koma svo brátt aftur, því að hún hefði ætlað að fara í
nokkrar búðir. Eg lét eftir boð til hennar og lagði á
stað að ná í sporvagn! Það var heitt veður og dálítill
spölur þangað sem vagninn beið. Eg var þreytt og
svöng og var að hugsa um, hvort ég ætti heldur að fara
inn á kaffihús eða ná í næsta sporvagn, sem átti að
koma innan fárra mínútna. Þá sá ég alt í einu frú A
koma gangandi á stéttinni. Hún var há vexti og vel
búin. Þegar ég heilsaði henni, sá ég að hún var föl og
dauf í bragði. Hún bað mig að koma heim með sér, og
af því að mér sýndist hún svo niðurbeygð, gjörði
ég það.
Þegar við komum inn í mannfátt stræti, þar sem
hún bjó, sagði hún mér, að þau hjónin hefðu átt von
á fjölgun á sínum tíma. En fyrir fáum dögum hafði
hún verið svo óhress, að hún hafði ráðið af, að ráðfæra
sig við lækni. Hann hafði þá skelft hana með því, að
ómögulegt væri, að hún gæti fætt lifandi barn og ráð-
lagt henni uppskurð.
Hún varð ákaflega óróleg af þessu, og maður
hennar ekki heima, svo að hún hélt að réttast væri
að leita sérfræðings í þessum efnum og það hafði hún
gjört þennan morgun. Hann staððfesti ekki að eins
það, sem fyrri læknirinn hafði sagt, heldur sagði hann
að uppskurðinn yrði að gjöra svo fljótt sem unt væri.
Nú vorum við komnar heim til hennar. Hún opn-
aði og við gengum inn í dagstofu hennar. Frú A fór
út í lítið eldhús sitt og kveikti gasið og setti upp lítinn
ketil með vatni til að sjóða. Hún var grátandi meðan
hún var að segja mér að þau hefðu hlakkað til að
eignast litla dóttur, og hve hrygg hún væri yfir því, að
Jack yrði fyrir svona vonbrigðum. Hún var einnig
angurvær yfir því, að verða nú að ráðstafa þessu og
senda svo manni sínum skeyti, og setti að henni mikinn
grátekka.
Eg reyndi til að hugga hana, og sagði svo: Nú