Morgunn - 01.06.1937, Page 43

MORGUNN
37
kúgar manninn til þess að breyta gagnstætt því, sem hon-
um er samboðið sem frjálsri veru.
Og loks í þriðja lagi er frelsi Krists fólgið í því valdi,
sem liann hefir yfir dularöflum tilverunnar, utan við sig
og innra með sér. Með öllum mönnum búa sennilega hæfi-
leikar, sem flestum eru duldir og fæstir þekkja að nokk-
uru og sennilega enginn maður til fulls. Þessi öfl eiga
sinn ríka þátt í því að skapa oss blessun eða böl, svo að
sá, sem vill vera frjáls, verður að þekkja þau og kunna
að stjórna þeim. Öll hin geysilega kraftaverkastarfsemi
Krists er því að þakka, að í þessum skilningi er hann
frjáls og kann full tök á þeim dularöflum, sem með hon-
um búa, og slík tök kann hann á hinum, sem fyrir utan
hann eru, að þeim lágu vísar hann á bug með orði sínu,
eins og freistingasagan sýnir, en þau háu getur hann not-
að í þjónustu sína, eins og sjá má þegar Pétur bregður
sverðinu í Getsemane til þess að verja hann, þá horfir
Kristur á hann, bersýnilega undrandi, og segir: „Slíðra
þú sverð þitt,-------eða hyggur þú að eg geti ekki beð-
ið föður minn svo að hann nú sendi mér til liðs meira en
tólf sveitir engla?“ Svona gersamlega viss var hann um
að geta fengið hjálp frá ósýnilegum heimi. Svona mikið
vald hafði hinn frjálsi andi yfir dularöflunum umhverf-
is sig.
En hvers vegna notar hann sér ekki þessa hjálp á úr-
slitastundum lífs síns? hefir verið spurt. Þannig spurði
ræninginn á krossinum og þannig spurðu hermennirnir
við krossinn, þegar þeir æptu til hans: „Ef þú ert kon-
ungur Gyðinga, þá bjargaðu sjálfum þér“.
Já, þannig er enn þá spurt; en ef Kristur hefði not-
að vald sitt sjálfum sér til bjargar, væri hann ekki hinn
frjálsi andi, sem tignaður hefir verið og elskaður í 19 ald-
ir, því að þá hefði hann verið undir vald sjálfselskunnar
gefinn — og ekki frjáls. En hér erum vér komnir að æðsta
aðalsmarkinu á frelsi hans: frelsi sitt og undravald yfir
sýnilegum og ósýnilegum öflum notar hann eingöngu í