Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 105

MORGUNN
99
hvernig til hagar í andlegu lífi. Þessar bendingar stefna
að því að gera háleitari hugmyndir vorar um hinn eilífa,
og þar sem vér finnum að þeir, sem til vor koma úr öðr-
um heimi, eru ekki að eins fullir lotningar fyrir návist
guðs hátignar, heldur innilega gæddir tilbeiðslutilfinning-
um, sem stafa af því, hve mjög þeir finna til föðurlegrar
miskunnar guðs, og gera sér grein fyrir meðalgöngu
Krists, þá finnum vér nýjan skyldleik við þá, sem við oss
tala frá andaheiminum. Þeir kannast við að það sé fyrir
hann, að enn sé úthelt þeirri aukaþekking á ýmsum vist-
arverum í húsi föðurins, sem mönnum er leyft að öðlast á
þessum tímum. Fullyrt er við oss, að það sé enn fyrir
hann, að oss verði sýndur vegurinn upp eftir hinum sí-
hækkandi sviðum ljóssins að hásæti guðs.
Hin nýja kenning örfar oss og hvetur til þess að leita
þekkingar á guði, ekki í beinni sýn, heldur með ihugun
þess, sem hann er alt af að gera, og með sambandi við þá,
sem öðlast hafa anda hans. Áhrifin eru þau að snúa hug-
um vorum til hans og jafnframt að fylla oss hinni mestu
auðmýkt, með því að vér erum sannfærðir um, að hvað
hátt sem mannleg hugsun kemst og hvað háleitar sem
eftirlanganir vorra innilegustu guðræknisiðkana kunna
að geta orðið, þá getum vér ekki byrjað að kanna mikil-
vægi þess eilífa kæi’leika, sem vér allir lifum og hrærumst
og erum í.
Annað er það atriði í hinni nýju þekkingu, sem hefir
haft, og heldur áfram að hafa, djúp áhrif á mig. Það er
sú áherzla, sem lögð er á óslitið samhengi siðferðilegs og
andlegs líís á þessu fyrsta stigi tilverunnar og á öðru stig-
inu og þeim, sem þar koma á eítir. Og hér er aftur innra
samræmi við hinar fornu kenningar kristninnar. Sú grund-
vallarhugsjón, að hverjum manni farnist samkvæmt
breytni sinni, er oss kunn frá því, er vér fórum fyrst að
hugsa. Vér höfum að nokkuru leyti haldið fast við þetta
grundvallaratriði. En eftir því, sem eg lít á, hefir í allri
sögu siðfræðinnar aldrei verið varpað jafnmiklu ljósi yfir
7*