Morgunn - 01.06.1937, Blaðsíða 14
8
MORGUNN
orðum: hann vissi, að þetta var satt. Þessu trúðu líka höf-
undar Gamla-Testamentisins. Þessu trúði Jesús frá Naz-
aret. Þessu trúðu postular hans. Og þessu trúði öll kristn-
in fyrstu aldirnar, sem hún var til. Þetta var spiritismus
Haralds Níelssonar. Eg get ekki að því gert, að mér of-
býður frekja og vanþekking þeirra kristinna manna, sem
halda því fram, eins og Hallesby, að þessi sannfæring, sem
Jesús Kristur hafði sjálfur, geri menn að skaðræðismönn-
um kristninnar.
Svo sem yður er öllum kunnugt, lét Haraldur Níels-
son eftir sig tvö stór bindi af prédikunum. Eg held, að ef
þeir kristnir menn í öðrum löndum, sem áfellast hann,
gætu og hefðu lesið þessar prédikanir, þá mundi fara að
draga úr ámælunum.
Eg minnist samtals, sem síra Haraldur sagði mér frá
einu sinni og hann átti hér í Reykjavík við gamlan félaga
sinn frá háskólaárunum, mann, sem nú var orðinn prest-
ur í Danmörku og kunni íslenzku. Danski presturinn tók
honum fálega og lét í ljós undrun og sorg út af því að hann
skyldi hafa horfið frá trú kristinna manna. Síra Harald-
ur kvaðst ekki hafa gert það. Út af þessu spanst langt
samtal, og síra Haraldur gerði þessum fornvini sínum
grein fyrir nokkuru ágripi af trú sinni. Það datt alveg
ofan yfir danska prestinn. „Þú þyrftir endilega að gera
grein fyrir þessum skoðunum þínum opinberlega“, sagði
hann. — „Eg hefi nú verið að reyna það“, sagði síra Har-
aldur. — „Hvar? f háskólanum? Það er ekki nóg“. — „Eg
hefi gefið út safn af prédikunum, og þar hefi eg reynt að
gera grein fyrir trú minni“, sagði síra Haraldur. Nú óx
undrun danska prestsins til mikilla muna. Ilonum hafði
verið sagt, að þessi gamli félagi hans væri ískyggilegur
frávillingur í trúarefnum. Hann hafði, að því er virtist,
gert sér í hugarlund, að síra Haraldur mundi fara heldur
dult með villu sína, sjálfsagt til þess að missa ekki álit
og embætti. Nú kemur það upp úr kafinu, að síra Harald-
ur hefir gefið út prédikanir og boðað þar hinn fegursta