Saga - 2001, Page 188
186
HERMANN PÁLSSON
gert við þig." Gissur jarl svarar: „Það vil eg gera þegar þú ert
dauður." Ástæðulaust er að draga það í efa að Sturla Þórðarson
hermi rétt orð jarlsins, hér eins og endranær. Þó mun Gissur ekki
hafa tekið þetta svar hjá sjálfum sér heldur er það sótt í Sverris
sögu, enda lét Sverrir orð falla á slíka lund þegar helstu óvinir
hans létu lífið.
Eftir fall Erlings lýsir Sverrir kommgur því yfir að hann vilji
biðja til guðs „að Erlingi jarli séu fyrirgefnar allar þær syndir er
hann gerði meðan hann var í þessa heims lífi, og einkum það er
hann tók svo mikla dirfð til, einn lendur maður, að hann lét gefa
konungsnafn syni sínum."23 Og eftir dauða Magnúsar konungs
kemst Sverrir svo að orði um þenna látna frænda sirm: „Og harð-
ur var hann mér og mínum mönnum, en guð fyrirgefi honum nú
það allt, er hann varð offari í, því að hann var sæmilegur höfðingi
í marga staði og prýddur með konunglegri ætt."24 Eftir að Þórður
Andrésson var allur og því tími til kominn að fyrirgefa honum,
hefur Gissur jarl, sem stundum virðist hafa stælt Sverri konung
frænda sinn, ef til vill minnst þess að Þórður var einnig prýddur
með konunglegri ætt, því að hann átti ætt sína að rekja aftur til
Magnúsar berfætts, ekki síður en jarlinn sjálfur.
Þórir jökull
Einn af þeim ungu mönnum sem höggnir voru eftir bardagann á
Örlygsstöðum var Þórir jökull, en hann „vá sá maður er hefna
þóttist bróður síns, er Þórir hafði vegið í Bæjarbardaga. Þórir kvað
vísu þessa áður hann lagðist undir höggið:
Upp skaltu á kjöl klífa,
köld er sjávar drífa,
kostaðu hug þinn herða.
Hér muntu lífið verða.
Skafl beygjattu, skalli,
þótt skúr á þig falli.
Ást hafðir þú meyja.
Eitt sinn skal hver deyja.
23 Sverris saga, bls. 43.
24 Sama rit, bls. 104.