Vaki - 01.09.1952, Síða 66

Öll gœzla hefur á sér svip styrjaldar
Maður skyldi varast að sýnast í varnarstöðu nema hann
gangist við henni til fulls. Sá sem er opinn á eina hlið er op-
inn á allar. Feður vorir hugðu ekki á að víggirða landamcer-
in. Dag hvern aukast mönnum fœri að ráðast að oss og koma
yfir hús vor, jafnt án fallstykkja eða liðssafnaðar, og œ meir
en svo að vér fáum snúizt til varnar. Hugur manna beinist
helzt í þá áttina . . .
. . . Hvað snertir styrjaldir innan lands getur fótsveinn yð-
ar fylgt flokknum sem þér óttist. Og þar sem trúin er höfð að
yfirvarpi gerist jafnvel frœndsemin ótrygg undir grímu rétt-
lœtisins. Fé ríkisins fcer ekki haldið við hersetum heima fyr-
ir: Það þrýtur vonum bráðar. Vér fáum ekki að gert án þess
að það verði oss að grandi, eða þjóðinni, og er það hrak-
legri bagi ....
. . . Að svo mörg varin hús hafi farizt . . ., vekur hjá mér
grun um að þau hafi farizt vegna þess að þau voru varin.
Það kemur bœði inn lönguninni hjá árásarmanninum og
fœr honum ástœðu. öll gœzla hefur á sér svip styrjaldar.
Ráðist menn að húsi mínu, ef guð vill svo málum haga; en
meðan ég má skal ég eigi verða til að kalla þá þangað.
Montaigne
(ESSAIS; bók II, kafli XV.)
TlMARITIÐ VAKI
64