Vaki - 01.09.1952, Side 71

ítök í brjóstum þeirra. Þeir finna veturinn 1 gegnum gluggann, skynjunin fyrir
umhverfinu er ekki orðin nægilega sljó. Þeir drekka, glös eru tæmd og fyllt á ný.
Blandan er mismunandi sterk, eftir því sem hver heldur hann þoli. Brátt er vetr-
inum stökkt á brott, og þeir finna sólskin suðlægri landa streyma upp um sig.
En hinn heiðni guð vínsins neitar að veita einum þeirra af gleðinni. Sigurður
er farinn að fölna. Ivannski ekki borðað nóg, en viljað drekka til jafns við hina.
Allt í einu tekur hann kipp og það gusast upp úr honum.
Hundspott, út, ekki æla á mín gólf, fram á klósett, rymur Mr. Bumbo, sem
situr í stól við borðið með vínföngin fyrir framan sig. Siggi, sem kallaður er Pel-
inn í vinahópi, stendur upp með samanklemmdar varir og reynir að halda niðri
í sér máltíðum dagsins. Hann rambar fram. Andlitið er fölara en fílabein.
Áfram, skrattakollur, ældu ekki á teppið í ganginum.
Á meðan hann kúgast frammi sitja þeir fyrst hljóðir. Mr. Bumbo tekur að
hlæja upp úr eins manns hljóði: Ræfillinn, hann þoldi þá ekki meira. Við skul-
um drekka út á meðan. Gestur, skál í botn.
Hann lyftir glasinu og horfir á það tilbeiðsluaugum.
Bottoms up, Gestur.
Gestur horfir á og drekkur. Glösin eru tæmd og Mr. Bumbo hellir í þau aftur
svo að jafnmikið sé í þeim og glasi Pelans. Rétt á eftir kemur Pelinn, fár og
skjálfandi.
Séntilmenn eruð þið að drekka ekki á meðan ég er í burtu.
Mr. Bumbo brosir að trúlyndi hins auma kunningja síns. Líður þér ekki betur
núna. Það er alltaf hressandi að æla?
Jú, strákar, gefið mér dálitla blöndu í glas, svo að ég geti skolað munninn,
ég vil ekki hafa það sterkt.
Gestur hellir í glasið hjá honum, hinn dreypir á því og leggur sig síðan í
legubekkinn hjá Gesti. Sigurður lokar augunum hægt og ró færist yfir hann.
Verstur djöfull að eiga ekki hvítan sálm að spila yfir honum, segir Mr.
Bumbo. Kannski Fats dugi; hann var einu sinni kirkjuorganisti. Rám rödd negr-
ans fyllir herbergið. Vesalingurinn í legubekknum dregur hægt andann. Allt í einu
finnur Gestur að hann þarf að skreppa fram. Hann stendur upp, riðar og dett-
ur aftur.
Djöfull, ertu dauðadrukkinn, maður? spyr Mr. Bumbo.
Nei, bara smávegis. Hann stendur upp aftur og kemst þá leiðar sinnar.
Þú verður að hressa þig eftir ferðina, segir Geir, þegar hann kemur aftur.
Kannski, segir Geir dræmt, en tekur glasið, sem að honum er rétt. Bezt að
reyna að klára það. Það er h'tið eftir, í botn, svo ekki meir, hugsar hann með
sér. Hann pínir víninu ofan í sig og hallar sér síðan aftur og langar mest til að
sofna. Hann lokar augunum og finnst hann vera að detta ofan í hyldýpi. Það er
myrkt gímald sem opnast og það þýtur fyrir augum hans. Skelfingin læsist um
hann og til þess að flýja hana opnar hann augun. Á veggnum gegnt honum blas-
ir við sérkennileg myndasamstæða. Líkamsæfingar í myndum. Sterklegur karl-
maður í lítilli lendaskýlu í alls konar afkáralegum stellingum. Karlinn er farinn
að hreyfa sig. Vöðvarnir hnykklast og iða undir húðinni.
Gestur horfir lengi á karlinn fullur aðdáunar á hraustlegum og fögrum lík-
TlMARITIÐ VAKI
69